Dukwe-vlugtelinge soek ingryping van SADC
Beswaarmakers sê hulle sal voortgaan met hul protes totdat hulle verseker is daar sal ingegryp word in die dooie punt met die Namibiese regering.
Catherine Sasman – ’n Groep wat hulself die “Caprivi-vroue en -kinders in Botswana” noem en in die Dukwe-vlugtelingkamp in daardie land woon, het verlede Maandag geëis dat die Suider-Afrikaanse Ontwikkelingsgemeenskap (SADC) tussenbeide tree in die politieke dooie punt tussen die Namibiese regering en voorstanders van die afstigting van die Zambezistreek, voorheen die Caprivistrook.
Die groep vroue het Maandag om 06:00 ’n sitstaking by die SADC-hoofkantoor begin en onderneem om twee weke daar te bly totdat die streekliggaam tot hul eise om ingryping instem.
Die vroue het van Dukwe af na Gaborone gereis om beswaar by SADC se uitvoerende sekretaris, dr. Stergomena Lawrence-Tax, aan te teken.
Daar is sowat ’n duisend Namibiërs wat sedert die onderdrukking van die afstigtingspoging in 1999 in die Dukwe-vlugtelingkamp woon. Die vroue wat by die SADC-hoofkantoor sitstaak, beweer meer as 300 kinders is in die kamp gebore.
Die beswaarmakers het gevra dat SADC die Afrika-kommissie oor Menseregte naboots deur die Namibiese regering te vra “om die regte van Capriviane te respekteer” en om beweringe van menseregteskendings, insluitend die Namibiese regering se beweerde “onwettige okkupasie” van die streek, op te los.
Hulle vra dat SADC ’n platform skep waar die politieke dooie punt oor die kwessie op ’n vreedsame wyse opgelos kan word, te midde van voortgesette beweringe van marteling, gedwonge verdwyning en politieke, sosiale en kulturele vernedering aan die hand van die Namibiese regering.
Die vroue se sitstaking kom nadat die minister van binnelandse sake en immigrasie, me. Pendukeni Iivula-Ithana, in Augustus ’n afvaardiging van die Botswana-regering op Katima Mulilo ontmoet het om besprekings oor die repatriasie van die Dukwe-vlugtelinge te hervat.
Die twee regerings het verlede jaar Desember as ’n afsnypunt gestel vir die vlugtelinge om vrywillig na Namibië terug te keer. Dit is tersyde gestel toe een van die vlugtelinge ’n interdik by die hoërhof in Botswana bekom het dat hulle weens vrees vir vervolging nie na Namibië uitgelewer mag word nie.
In hul versoekskrif aan Lawrence-Tax sê die vlugtelinge die drieledige ooreenkoms tussen die twee regerings – vrywillige repatriasie, plaaslike ondervraging of deportasie terug na Namibië – is sonder hul insette bereik.
“Ons is nie van plan om deur vrywillige repatriasie of vir gedwonge hervestiging terug te keer na Namibië nie. Ons stel ook nie in plaaslike integrasie belang nie. Ons soek wel ''n oplossing vir ons probleem sodat ons in vrede, met gemoedsrus en waardigheid kan huis toe gaan,” het die vroue in die versoekskrif gesê.
Die groep vroue het Maandag om 06:00 ’n sitstaking by die SADC-hoofkantoor begin en onderneem om twee weke daar te bly totdat die streekliggaam tot hul eise om ingryping instem.
Die vroue het van Dukwe af na Gaborone gereis om beswaar by SADC se uitvoerende sekretaris, dr. Stergomena Lawrence-Tax, aan te teken.
Daar is sowat ’n duisend Namibiërs wat sedert die onderdrukking van die afstigtingspoging in 1999 in die Dukwe-vlugtelingkamp woon. Die vroue wat by die SADC-hoofkantoor sitstaak, beweer meer as 300 kinders is in die kamp gebore.
Die beswaarmakers het gevra dat SADC die Afrika-kommissie oor Menseregte naboots deur die Namibiese regering te vra “om die regte van Capriviane te respekteer” en om beweringe van menseregteskendings, insluitend die Namibiese regering se beweerde “onwettige okkupasie” van die streek, op te los.
Hulle vra dat SADC ’n platform skep waar die politieke dooie punt oor die kwessie op ’n vreedsame wyse opgelos kan word, te midde van voortgesette beweringe van marteling, gedwonge verdwyning en politieke, sosiale en kulturele vernedering aan die hand van die Namibiese regering.
Die vroue se sitstaking kom nadat die minister van binnelandse sake en immigrasie, me. Pendukeni Iivula-Ithana, in Augustus ’n afvaardiging van die Botswana-regering op Katima Mulilo ontmoet het om besprekings oor die repatriasie van die Dukwe-vlugtelinge te hervat.
Die twee regerings het verlede jaar Desember as ’n afsnypunt gestel vir die vlugtelinge om vrywillig na Namibië terug te keer. Dit is tersyde gestel toe een van die vlugtelinge ’n interdik by die hoërhof in Botswana bekom het dat hulle weens vrees vir vervolging nie na Namibië uitgelewer mag word nie.
In hul versoekskrif aan Lawrence-Tax sê die vlugtelinge die drieledige ooreenkoms tussen die twee regerings – vrywillige repatriasie, plaaslike ondervraging of deportasie terug na Namibië – is sonder hul insette bereik.
“Ons is nie van plan om deur vrywillige repatriasie of vir gedwonge hervestiging terug te keer na Namibië nie. Ons stel ook nie in plaaslike integrasie belang nie. Ons soek wel ''n oplossing vir ons probleem sodat ons in vrede, met gemoedsrus en waardigheid kan huis toe gaan,” het die vroue in die versoekskrif gesê.
Kommentaar
Republikein
Geen kommentaar is op hierdie artikel gelaat nie