Gatslag vir kiesgedrag
Ses van een en ‘n halfdosyn van die ander.
Dis om’t ewe. Oftewel: beide partye dra ewe veel skuld. Soos wanneer twee stelle voorrye by die skrum in duie stort.
Anders as in die idiomatiese taal hierbo, gaan dit egter oor ‘n kwessie wat juis baie saak maak.
Namibiërs, ongeag hul politieke oortuiging, moet bekommerd wees oor die kabaal waarin Dinsdag se beplande ondertekening van ‘n gedragskode vir politieke partye geëindig het.
Kom ons ontstrengel ook die klagtes oor ‘n stokou gedragskode waaroor daar blykbaar vir 27 jaar lank nooit met partye herbesin is nie van die betwiste elektroniese stemproses. Dele van die kode dateer uit 1989.
Die opposisie het inderdaad die geleentheid gekaap, maar die Verkiesingskommissie (ECN) moes kon voorsien dat hy homself in ‘n hinderlaag begewe.
Hoewel regsgeleerdes saamstem dat die Kieswet van 2014 voorsiening maak dat die gedragskode uit 1992 steeds van krag is, moet ‘n mens wonder hoe voorsienig ‘n instelling bestuur word as ons voortkarring met ‘n kode wat sake moet reël wat oor drie dekades heen dramaties verander het. Sosiale media het byvoorbeeld toe nog glad nie bestaan nie.
Soos met die groter EVM-rusie (die nuwe drama oor vermiste stemmasjiene daargelaat) moet ‘n mens weer vra hoekom die opposisie eers nou, minder as ‘n maand voor stemdag, ‘n bohaai maak. Net soos die ECN nie kan reken dat ons maar net elke derde jaar twee jare in ‘n ry verkiesings hou nie, hoort dieselfde mentaliteit ook nie by politieke partye nie.
So sê ander
30 Oktober 2019
Een referendum heeft alleen zin als het goed wordt geregeld
Het debat over de invoering van het referendum is een gebed zonder eind.
De meest vergaande poging sneuvelde twintig jaar geleden in de Nacht van Wiegel en sindsdien moesten we het doen met halfslachtige en tot mislukken gedoemde pogingen om er toch nog wat van te maken.
Onze parlementaire democratie kent veel sterke punten maar heeft onmiskenbaar ook een zwakke plek: als gevolg van de coalitiepolitiek en het eeuwige zoeken naar meerderheden wordt in het parlement met enige regelmaat beleid gemaakt waarvoor feitelijk geen parlementaire meerderheid bestaat. Laat staan een meerderheid onder de kiezers.
Als kiezers niet tussentijds kunnen ingrijpen draagt het bij aan hun vervreemding van de politiek. Het klimaatbeleid en de stikstofcrisis zijn actuele voorbeelden. Voortdurend dreigt dan een gapend gat tussen de overheersende Haagse opinie en die in het land.
Het referendum is de meest logische oplossing om dat gevoel van verlatenheid weg te nemen. De tegenstanders wijzen steevast op het risico van ondoordachte besluiten die het parlement lijnrecht tegenover de kiezers plaatsen – met de Brexit als meest pregnante casus – maar daarom heeft een referendum alleen zin als het goed wordt gedaan: correctief, bindend en met een substantiële opkomstdrempel. Het parlement is leidend, de kiezer kan corrigeren.
• DE VOLKSKRANT
Dis om’t ewe. Oftewel: beide partye dra ewe veel skuld. Soos wanneer twee stelle voorrye by die skrum in duie stort.
Anders as in die idiomatiese taal hierbo, gaan dit egter oor ‘n kwessie wat juis baie saak maak.
Namibiërs, ongeag hul politieke oortuiging, moet bekommerd wees oor die kabaal waarin Dinsdag se beplande ondertekening van ‘n gedragskode vir politieke partye geëindig het.
Kom ons ontstrengel ook die klagtes oor ‘n stokou gedragskode waaroor daar blykbaar vir 27 jaar lank nooit met partye herbesin is nie van die betwiste elektroniese stemproses. Dele van die kode dateer uit 1989.
Die opposisie het inderdaad die geleentheid gekaap, maar die Verkiesingskommissie (ECN) moes kon voorsien dat hy homself in ‘n hinderlaag begewe.
Hoewel regsgeleerdes saamstem dat die Kieswet van 2014 voorsiening maak dat die gedragskode uit 1992 steeds van krag is, moet ‘n mens wonder hoe voorsienig ‘n instelling bestuur word as ons voortkarring met ‘n kode wat sake moet reël wat oor drie dekades heen dramaties verander het. Sosiale media het byvoorbeeld toe nog glad nie bestaan nie.
Soos met die groter EVM-rusie (die nuwe drama oor vermiste stemmasjiene daargelaat) moet ‘n mens weer vra hoekom die opposisie eers nou, minder as ‘n maand voor stemdag, ‘n bohaai maak. Net soos die ECN nie kan reken dat ons maar net elke derde jaar twee jare in ‘n ry verkiesings hou nie, hoort dieselfde mentaliteit ook nie by politieke partye nie.
So sê ander
30 Oktober 2019
Een referendum heeft alleen zin als het goed wordt geregeld
Het debat over de invoering van het referendum is een gebed zonder eind.
De meest vergaande poging sneuvelde twintig jaar geleden in de Nacht van Wiegel en sindsdien moesten we het doen met halfslachtige en tot mislukken gedoemde pogingen om er toch nog wat van te maken.
Onze parlementaire democratie kent veel sterke punten maar heeft onmiskenbaar ook een zwakke plek: als gevolg van de coalitiepolitiek en het eeuwige zoeken naar meerderheden wordt in het parlement met enige regelmaat beleid gemaakt waarvoor feitelijk geen parlementaire meerderheid bestaat. Laat staan een meerderheid onder de kiezers.
Als kiezers niet tussentijds kunnen ingrijpen draagt het bij aan hun vervreemding van de politiek. Het klimaatbeleid en de stikstofcrisis zijn actuele voorbeelden. Voortdurend dreigt dan een gapend gat tussen de overheersende Haagse opinie en die in het land.
Het referendum is de meest logische oplossing om dat gevoel van verlatenheid weg te nemen. De tegenstanders wijzen steevast op het risico van ondoordachte besluiten die het parlement lijnrecht tegenover de kiezers plaatsen – met de Brexit als meest pregnante casus – maar daarom heeft een referendum alleen zin als het goed wordt gedaan: correctief, bindend en met een substantiële opkomstdrempel. Het parlement is leidend, de kiezer kan corrigeren.
• DE VOLKSKRANT
Kommentaar
Republikein
Geen kommentaar is op hierdie artikel gelaat nie