Wees dapper en vertrou die proses

Het jy al ooit daardie stormloop van ongeduld gevoel wanneer ’n kleuter daarop aandring om self hul skoene aan te trek, en al wat jy wil doen is om die skoen te gryp, dit aan te trek en by die deur uit te gaan?

Ons beskou situasies deur die lens van ons ervarings, gedagtes en waardes.

Ons voel dikwels verplig om ander te “help” deur dinge beter, vinniger en op ons manier te doen.

Ons trek immers al jare skoene aan; ons is haastig en weet presies hoe om dit te doen. Maar wat van die kleinding wat nog besig is om te leer watter voet is links en watter is regs?

Ek het myself al baie keer aan die ander kant van hierdie scenario bevind, soos ek seker is jy ook.

Wanneer jy ’n nuwe vaardigheid of stokperdjie aanleer, is jy gretig om dit met die wêreld te deel. Vriende en familie, met die beste bedoelings, oorstroom jou met raad gebaseer op wat vir hulle gewerk het.

Hulle vergeet dikwels wat jy die ­nodigste het, is hul erkenning van hoe ver jy gekom het en hul teenwoordigheid op jou reis.

Dit is soos wanneer my dogter vir my haar nuutste prentjie – wat sy glo ’n akkedis is – met trots wys.

Sy het nie nodig dat ek moet uitwys dat dit meer soos ’n walvis lyk nie; sy het nodig dat ek in haar trots deel en haar poging erken.

Ja, daar sal ’n tyd wees vir konstruktiewe terugvoer, maar vandag is nie daardie dag nie. Vandag vertrou ek haar proses, wat haar uniek maak.

Ek het onlangs begin hardloop, en ek is so trots op my vordering. Ek het ’n vriendin genooi vir ’n Sondagdraf in die park; ek het soos ’n kleuter met ’n akkedisprentjie gestraal.

Hierdie vriend, sonder om te vra wat die bedoeling was of om te besef ek probeer my trots met hulle deel, het net “nee dankie gesê, ek is te stadig vir hulle”.

Dit het gevoel asof ek my akkedis­prentjie wys en iemand sê dit lyk meer soos ’n walvis; dit het my gees verpletter. Met ’n swaar hart het ek ’n ­boodskap aan my hardloop-bestie gestuur en gesê: “Haai, as ek ooit te stadig vir jou is, laat weet my net asseblief.”

Haar reaksie: “Ek is 100% hier vir jou reis en so trots dat ek jou groei kan aanskou.”

Op dae wat sy vinnig moet hardloop, gaan draf sy op haar eie, maar sy verstaan ​​die betekenis daarvan om daar vir my te wees wanneer ek my vordering wil deel.

Sy respekteer die proses en is ten volle teenwoordig daarvoor.

So, dames, volgende keer as jy jouself in ’n situasie bevind waar jy of ’n vriend hul vordering wil wys, wees gevlei dat hulle gekies het om dit met jou te deel!

Hulle vertrou jou genoeg om jou te wys hoe ver hulle gekom het. In ’n wêreld wat behep is met onmiddellike perfeksie en eindelose “how-to”-gidse, wees jy die een wat eenvoudig net ondersteun.

Wees die een wat vertrou in die proses van wording, vir jouself en vir ander. Die dag sal aanbreek wanneer daardie persoon dalk jou raad sal vra oor hoe om vinniger of meer doeltreffend te wees, maar vandag gaan oor die viering van hul eerste treë. Wees geduldig, wees ondersteunend, en die belangrikste, wees dapper om ander hul reis toe te laat.

En terwyl jy hierdie vriendelikheid aan ander uitdra, moenie van jouself vergeet nie. Vertrou jou eie proses. Moenie jou vordering teen iemand anders se tydlyn of prestasies meet nie.

Jou reis is uniek, met sy eie stel uitdagings en oorwinnings. Wees vriendelik met jouself, erken hoe ver jy gekom het, en omhels jou persoonlike groei.

In die groot tapisserie van die lewe is elke draad lewensbelangrik en pragtig in sy eie reg. Vertrou op jou pad, wees dapper en vier elke tree wat jy gee.

* Astrid is ’n Namibiër wat saam met haar man en twee jong kinders in Waterford, Ierland, woon. Sy is passievol oor vrouebemagtiging en geestesgesondheid. Dié rubriek is deel van haar Be Brave Monthly Glimmer-inisiatief waar sy elke maand haar gedagtes, ervarings en raad per e-pos deel.– Gasskrywer

[email protected]