Binne ’n uraanertsliggaam in ’n akwifer

Die ondergrondse waterdraersandstene in die Stampriet- artesiese kom bestaan uit afwisselende lae van groter en kleiner sandkorrels soos getoon in die meegaande skets waar dit sterk vergroot uitgebeeld word.

Die lae in die kom hel effens skuins na die suide, daarom vloei die water in die akwifere stadig suidwaarts. Alle suurstofryke grondwater bevat klein hoeveelhede opgeloste uraan. Deurdat dit deur ’n waterdraer vloei, bereik die water ’n chemiese grens waarteen die uraan nie meer oplosbaar is nie.

Oor baie miljoene jare begin dit stadig ’n dun laag (in rooi aangedui) op ​​die individuele sandkorrels vorm. Die uraanneerslae aan die bokant van die hoofakwifer-sandsteen, die Auob-formasie, naby Leonardville, het op hierdie manier gevorm. Die uraan word ontgin deur ’n logingsoplossing in die poreuse ertsliggaam in te pomp. Aangesien dit stadig oor ’n tydperk van een tot twee maande deur die ertsliggaam vloei, los dit die uraan op. Hierdie vloeistof word dan na die verwerkingsaanleg op die oppervlak gepomp vir herwinning van die uraan.