Angs en depressie neem toe met 25%
Armstes, mees benadeeldes dra grootste risiko
Selfs voor die Covid-19-pandemie het net 'n klein gedeelte van mense in nood toegang tot doeltreffende, bekostigbare en gehaltesorg vir geestesongesteldhede gehad.
In 2019 het byna ’n miljard mense, insluitend 14% van die wêreld se tieners, met ’n geestesafwyking saamgeleef.
Selfdood was verantwoordelik vir meer as een uit 100 sterftes, met 58% van selfdoodgevalle voor die ouderdom van 50.
Dié inligting is vervat in die Wêreldgesondheidsorganisasie (WHO) se grootste oorsig van wêreldgeestesgesondheid sedert die begin van die eeu. In die eerste jaar van die Covid-19-pandemie het angs en depressie met 25% gestyg.
Volgens die verslag is geestesafwykings die grootste oorsaak van gestremdheid en is die rede waarom een in ses jaar in ’n persoon se lewe deur dit oorheers word.
Mense met ernstige geestesafwykings sterf gemiddeld tien tot 20 jaar vroeër as die gewone bevolking en meestal weens voorkombare fisieke siektes.
Van die grootste bedreigings hetsy op globale of strukturele vlak tot mense se geestesgesondheid sluit in maatskaplike en ekonomiese ongelykhede, en oorlog en openbare gesondheidsrampe. Stigma, diskriminasie en die skending van hul menseregte in gemeenskappe en sorgstelsels maak dat mense met geestesprobleme eerder dit wegsteek. In 20 lande in die wêreld word ’n poging tot selfdood ook as ’n misdaad beskou.
Dit is die armste en mees benadeelde inwoners wat die grootste risiko vir ’n geestesongesteldheid het, maar ook dié wat die minste geneig is om voldoende dienste te ontvang.
Selfs voor die Covid-19-pandemie het net ’n klein gedeelte van mense in nood toegang tot doeltreffende, bekostigbare en gehaltesorg vir geestesongesteldhede gehad. Meer as 71% van mense wêreldwyd met psigose ontvang nie enige gesondheidsdienste vir hul afwyking nie.
In lae-inkomstelande ontvang net 12% van dié inwoners behandeling, teenoor die 70% in hoë-inkomstelande. Vir depressie is die gaping in dienste selfs in hoë-inkomstelande groot waar net ’n derde van dié met depressie formele gesondheidsorg ontvang. In lae-inkomstelande is die syfer ’n skrale 3%.
Volgens die WHO se direkteur-generaal, dr. Tedros Adhanom Ghebreyesus, kom elke persoon iewers in sy lewe in aanraking met iemand wat ’n geestesongesteldheid het.
“Die onlosmaaklike verbintenisse tussen geestesgesondheid en openbare gesondheid, menseregte en sosioëkonomiese ontwikkeling beteken dat die verandering van beleid en praktyk in geestesgesondheid beduidende, wesenlike voordele vir individue, gemeenskappe en lande oraloor kan lewer. Belegging in geestesgesondheid is ’n belegging vir ’n beter lewe en toekoms vir ons almal,” het hy gesê.
Die verslag stel onder meer voor lande bou gemeenskapsgebaseerde netwerke van dienste wat onderling met mekaar verbind is. Dit beteken om weg te beweeg van toesighoudende sorg in psigiatriese hospitale na ondersteuning en versorging deur middel van dienste wat deel is van algemene gesondheidsorg. Die verslag ondersteun ook die gebruik van digitale tegnologieë vir selfhelp en ook om ondersteuning en sorg aan inwoners in afgeleë gebiede te bied. – [email protected]
Selfdood was verantwoordelik vir meer as een uit 100 sterftes, met 58% van selfdoodgevalle voor die ouderdom van 50.
Dié inligting is vervat in die Wêreldgesondheidsorganisasie (WHO) se grootste oorsig van wêreldgeestesgesondheid sedert die begin van die eeu. In die eerste jaar van die Covid-19-pandemie het angs en depressie met 25% gestyg.
Volgens die verslag is geestesafwykings die grootste oorsaak van gestremdheid en is die rede waarom een in ses jaar in ’n persoon se lewe deur dit oorheers word.
Mense met ernstige geestesafwykings sterf gemiddeld tien tot 20 jaar vroeër as die gewone bevolking en meestal weens voorkombare fisieke siektes.
Van die grootste bedreigings hetsy op globale of strukturele vlak tot mense se geestesgesondheid sluit in maatskaplike en ekonomiese ongelykhede, en oorlog en openbare gesondheidsrampe. Stigma, diskriminasie en die skending van hul menseregte in gemeenskappe en sorgstelsels maak dat mense met geestesprobleme eerder dit wegsteek. In 20 lande in die wêreld word ’n poging tot selfdood ook as ’n misdaad beskou.
Dit is die armste en mees benadeelde inwoners wat die grootste risiko vir ’n geestesongesteldheid het, maar ook dié wat die minste geneig is om voldoende dienste te ontvang.
Selfs voor die Covid-19-pandemie het net ’n klein gedeelte van mense in nood toegang tot doeltreffende, bekostigbare en gehaltesorg vir geestesongesteldhede gehad. Meer as 71% van mense wêreldwyd met psigose ontvang nie enige gesondheidsdienste vir hul afwyking nie.
In lae-inkomstelande ontvang net 12% van dié inwoners behandeling, teenoor die 70% in hoë-inkomstelande. Vir depressie is die gaping in dienste selfs in hoë-inkomstelande groot waar net ’n derde van dié met depressie formele gesondheidsorg ontvang. In lae-inkomstelande is die syfer ’n skrale 3%.
Volgens die WHO se direkteur-generaal, dr. Tedros Adhanom Ghebreyesus, kom elke persoon iewers in sy lewe in aanraking met iemand wat ’n geestesongesteldheid het.
“Die onlosmaaklike verbintenisse tussen geestesgesondheid en openbare gesondheid, menseregte en sosioëkonomiese ontwikkeling beteken dat die verandering van beleid en praktyk in geestesgesondheid beduidende, wesenlike voordele vir individue, gemeenskappe en lande oraloor kan lewer. Belegging in geestesgesondheid is ’n belegging vir ’n beter lewe en toekoms vir ons almal,” het hy gesê.
Die verslag stel onder meer voor lande bou gemeenskapsgebaseerde netwerke van dienste wat onderling met mekaar verbind is. Dit beteken om weg te beweeg van toesighoudende sorg in psigiatriese hospitale na ondersteuning en versorging deur middel van dienste wat deel is van algemene gesondheidsorg. Die verslag ondersteun ook die gebruik van digitale tegnologieë vir selfhelp en ook om ondersteuning en sorg aan inwoners in afgeleë gebiede te bied. – [email protected]
Kommentaar
Republikein
Geen kommentaar is op hierdie artikel gelaat nie