Bejaarde San-egpaar staatloos en honger
Geen nasionale dokumente, geen staatstoelae
Die egpaar het gesê hulle probeer al jare lank nasionale dokumente kry, maar tot dusver was hul pogings tevergeefs.
Kenya Kambowe – Omdat hulle nie nasionale dokumente het nie, ontvang Mboma Nyumbu (92) en Thitoka Ndumba (82) nie staatstoelae nie.
Dié San-egpaar van die nedersetting Mutjiku in die Kavango-Oosstreek sukkel om kop bo water te hou en is afhanklik van los werkies en regeringskospakkies.
Hulle opstal huisves 18 familielede, waarvan die meerderheid kinders is. Niemand het ’n vaste werk nie en Nyumbu is nou siggestremd.
Mutjiku is sowat 205 kilometer oos van Rundu in die Mukwe-kiesafdeling geleë.
’N PAAR WEKE
Alhoewel die egpaar nie ’n maandelikse toelae ontvang nie, kry hulle kospakkies van die regering wat bestaan uit mieliemeel, blikkiesvis, kookolie, boontjies, sout en blikkiesvleis.
Hierdie kos sal na verwagting drie maande hou, maar die familie het gesê aangesien hulle nie ’n inkomste het om hul kosvoorraad aan te vul nie, is dit net genoeg vir ’n paar weke.
“Die laaste keer wat ons kos gekry het, was in Maart, maar daardie kos het nie April gesien nie. Ons is nou in Julie. Ons hoop dit kom gou, want ons het niks om te eet nie,” het hulle gesê.
Die egpaar het net een kind, Mary Madara (39).
Sy het ’n oom se van gebruik om ’n identiteitsdokument (ID) te kry aangesien haar ouers staatloos is.
“Dit is so hartseer om te sien dat ander bejaardes staatsvoordele kry terwyl my eie ouers – wat in hierdie dorpie gebore en getoë is – soos buitelanders behandel word. Hoe verduidelik jy die feit dat hul kind ’n ID het terwyl hulle nie het nie?” het Madara gevra.
GLO VAN ANGOLA
Oor hoekom hy nie nasionale dokumente het nie, het Nyumbu gesê tydens die koloniale bewind het die regering hom as ’n Angolese burger geregistreer, wat daartoe gelei het dat hy as ’n buitelander in sy eie land beskou word.
As ’n jong man was hy deel van ’n groep mense wat na Johannesburg, Suid-Afrika, geneem is. Daar is hy aangestel as ’n vragmotorbestuurder vir ’n steenkoolmyn.
“Hulle het ‘Angola’ op my Suid-Afrikaanse ID geskryf, maar ek was nie bekommerd oor wat op my dokumente geskryf staan nie; ek wou net gaan werk en vir my gesin sorg,” het hy gesê.
Hy het gesê hy het sy sig in 2006 ná ’n siekte verloor.
Sedertdien moes hy op familielede staatmaak om hom rond te lei.
NET OM TE OORLEEF
Nyumbu het gesê dit maak seer om nie soos enige ander pensioenaris staatstoelae te ontvang nie.
“Dit maak my seer om te weet dat mense met wie ek grootgeword het by die regering baat vind, maar ek en my vrou – wat in hierdie dorpie gebore is – kry niks nie. My vrou is 82 en sy doen los werkies op mense se mahangu-velde net vir ons om te oorleef,” het hy vertel.
Die egpaar het gesê hulle probeer al jare lank nasionale dokumente kry, maar dit was tot dusver tevergeefs.
Om na Rundu te reis, kos geld wat hulle nie het nie, het hulle gesê, en bygevoeg die kantoor van binnelandse sake is altyd besig.
“Ons is arm. Ons slaap op ou matrasse en ek weet nie wanneer laas ek klere gekoop of gekry het nie,” het Nyumbu gesê.
Verlede week het die ministerie van binnelandse sake, immigrasie, veiligheid en sekuriteit aangekondig dat Namibië tans 141 048 ongedokumenteerde en staatlose mense huisves.
Volgens internasionale wet is ’n staatlose persoon iemand wat nie in ooreenstemming met die land se wette as ’n burger beskou word nie. Sommige staatlose mense is ook vlugtelinge.
In reaksie op hierdie syfers het die kabinet verskeie veranderinge aan die land se wetgewing voorgestel om ’n wetlike raamwerk te verskaf om die status van staatlose en ongedokumenteerde individue te reguleer.
– [email protected]
Dié San-egpaar van die nedersetting Mutjiku in die Kavango-Oosstreek sukkel om kop bo water te hou en is afhanklik van los werkies en regeringskospakkies.
Hulle opstal huisves 18 familielede, waarvan die meerderheid kinders is. Niemand het ’n vaste werk nie en Nyumbu is nou siggestremd.
Mutjiku is sowat 205 kilometer oos van Rundu in die Mukwe-kiesafdeling geleë.
’N PAAR WEKE
Alhoewel die egpaar nie ’n maandelikse toelae ontvang nie, kry hulle kospakkies van die regering wat bestaan uit mieliemeel, blikkiesvis, kookolie, boontjies, sout en blikkiesvleis.
Hierdie kos sal na verwagting drie maande hou, maar die familie het gesê aangesien hulle nie ’n inkomste het om hul kosvoorraad aan te vul nie, is dit net genoeg vir ’n paar weke.
“Die laaste keer wat ons kos gekry het, was in Maart, maar daardie kos het nie April gesien nie. Ons is nou in Julie. Ons hoop dit kom gou, want ons het niks om te eet nie,” het hulle gesê.
Die egpaar het net een kind, Mary Madara (39).
Sy het ’n oom se van gebruik om ’n identiteitsdokument (ID) te kry aangesien haar ouers staatloos is.
“Dit is so hartseer om te sien dat ander bejaardes staatsvoordele kry terwyl my eie ouers – wat in hierdie dorpie gebore en getoë is – soos buitelanders behandel word. Hoe verduidelik jy die feit dat hul kind ’n ID het terwyl hulle nie het nie?” het Madara gevra.
GLO VAN ANGOLA
Oor hoekom hy nie nasionale dokumente het nie, het Nyumbu gesê tydens die koloniale bewind het die regering hom as ’n Angolese burger geregistreer, wat daartoe gelei het dat hy as ’n buitelander in sy eie land beskou word.
As ’n jong man was hy deel van ’n groep mense wat na Johannesburg, Suid-Afrika, geneem is. Daar is hy aangestel as ’n vragmotorbestuurder vir ’n steenkoolmyn.
“Hulle het ‘Angola’ op my Suid-Afrikaanse ID geskryf, maar ek was nie bekommerd oor wat op my dokumente geskryf staan nie; ek wou net gaan werk en vir my gesin sorg,” het hy gesê.
Hy het gesê hy het sy sig in 2006 ná ’n siekte verloor.
Sedertdien moes hy op familielede staatmaak om hom rond te lei.
NET OM TE OORLEEF
Nyumbu het gesê dit maak seer om nie soos enige ander pensioenaris staatstoelae te ontvang nie.
“Dit maak my seer om te weet dat mense met wie ek grootgeword het by die regering baat vind, maar ek en my vrou – wat in hierdie dorpie gebore is – kry niks nie. My vrou is 82 en sy doen los werkies op mense se mahangu-velde net vir ons om te oorleef,” het hy vertel.
Die egpaar het gesê hulle probeer al jare lank nasionale dokumente kry, maar dit was tot dusver tevergeefs.
Om na Rundu te reis, kos geld wat hulle nie het nie, het hulle gesê, en bygevoeg die kantoor van binnelandse sake is altyd besig.
“Ons is arm. Ons slaap op ou matrasse en ek weet nie wanneer laas ek klere gekoop of gekry het nie,” het Nyumbu gesê.
Verlede week het die ministerie van binnelandse sake, immigrasie, veiligheid en sekuriteit aangekondig dat Namibië tans 141 048 ongedokumenteerde en staatlose mense huisves.
Volgens internasionale wet is ’n staatlose persoon iemand wat nie in ooreenstemming met die land se wette as ’n burger beskou word nie. Sommige staatlose mense is ook vlugtelinge.
In reaksie op hierdie syfers het die kabinet verskeie veranderinge aan die land se wetgewing voorgestel om ’n wetlike raamwerk te verskaf om die status van staatlose en ongedokumenteerde individue te reguleer.
– [email protected]
Kommentaar
Republikein
Geen kommentaar is op hierdie artikel gelaat nie