'Belastingbetalersgeld het ons opgelei'

Henriette Lamprecht – “Ons wil nie die regering se pogings ondermyn of evaluerings stop nie. Ons wil net ’n regverdige en deursigtige manier hê waarop mediese beroepslui geëvalueer en deur die owerhede hanteer word.”

Só sê ’n groep beswaarde mediese en tandheelkundige studente, wat in die buiteland studeer en onlangs hul evaluering by die Raad vir Gesondheidsberoepe in Namibië (HPCNA) vir registrasie vir internskappe in die land gedruip het.

Die groep studente het gister ’n klagskrif met hul griewe aan die eerste minister, me. Saara Kuugongelwa-Amadhila, oorhandig.

Volgens die studente het probleme ingetree toe die Universiteit van Namibië (Unam) se mediese skool sy deure geopen het.

“Ons word nou in kategorieë geplaas en op elke onregverdige manier moontlik teen gediskrimineer.”

Die beswaardes beskuldig ook die gesondheidsektor van ’n “onaanvaarbare ontvangs”.

Volgens hulle is dit slegs buitelandse mediese en tandheelkundige studente wat geëvalueer word, en nie plaaslike mediese studente nie.

Hulle sê die HPCNA word nie deur ’n wet erken nie en hulle is aan ’n “onwettige eksamen deur ’n onwettige entiteit” uitgelewer.

“Ons weier om deur ’n onwettige liggaam geëksamineer te word, wat nie eers ’n opleidingskomitee het om eksamens te administreer nie. Ons weet nie eers wie die eksamen opgestel, die vraestelle gemerk of dit gemodereer het nie.”

Volgens die beswaarde studente is die feit dat net buitelandse studente die eksamen moet aflê, ongrondwetlik en in weerwil van bepaling 21 van die grondwet. In hul petisie verwys hulle voorts na evaluerings wat in November verlede jaar gedoen is.

Die studente is ontevrede daaroor dat die kennisgewing eers 21 dae voor die evaluerings uitgestuur is en dat die omvang van die eksamen van vier na ses afdelings verander is.

Vir dié “onregverdige en ongevraagde oefening van diskresie” word die blaam op die skouers van die HPCNA se registrateur, mnr. Cornelius Weyulu, geplaas.

Die kort kennisgewing van slegs drie weke voor die evaluering is volgens die gegriefde studente waarom soveel studente nie geslaag het nie. Aanvanklik sou die eksamen uit 100 vrae bestaan, maar dit is na 300 verhoog terwyl die eksamen in dieselfde tyd afgelê moes word.

“Dit beteken ons het ’n minuut per vraag gehad. Dit is prakties onmoontlik, omdat die proses die lees, ontleed en begrip van die vraag vereis voordat jy dit kan beantwoord. Die eksamen is doelbewus so opgestel dat ons moes misluk.”

Die hoë druipsyfer is daarom volgens die studente nie deur hul eie “onbevoegdheid” veroorsaak nie, maar deur die “onregverdigheid van die aard van die vraestel”.

Die vraag is ook waarom plaaslike mediese studente van die remediërende opleidingsprogram wat buitelandse studente moet ondergaan, uitgesluit word, sou hulle nie die evalueringseksamen suksesvol voltooi het nie.

“Dit het daartoe gelei dat Unam-studente ons beswadder en ons as van laer gehalte beskou. Dié stigma moenie toegelaa word om voort te gaan in ’n land wat desperaat vir mediese dokters en tandartse is nie.”

Hiermee versoek die studente dat die kantoor van die eerste minister ingryp deur die gesondheidsministerie opdrag te gee om hul griewe “spoedig en te goeder trou” aan te hoor.

Die studente dring ook aan op dieselfde eksamens vir mediese studente wat oorsee gestudeer het as vir Unam-gegradueerdes om “diskriminasie en onregverdige gradering” van alle mediese dokters en tandartse in Namibië te voorkom.

Verder sê die studente die regering moenie vergeet hulle is jare lank danksy belastingbetalers se geld opgelei nie.

“Ons wil professionele lewens lei; dis hoekom ons met belastingbetalers se geld gestudeer het, en ons is terug tot ons land se voordeel. Die regering moenie die belastingbetaler se geld verloor en ons op straat uitgooi in ’n vallei van melankolie oor ons toekoms nie.”