Heldemoed op die rugbyveld

Sanet Pearson - Ek het ’n oom geken wat naweek ná naweek skolerugby gaan kyk het. Sommer by die hoërskool oorkant sy huis. Sy kinders was al vergete uit die huis uit, maar vir hom was dit die lekkerste om vreemde kinders langs die veld aan te moedig. Hul name was seker onbekend in die begin, maar ek glo hy het naderhand elke speler op sy naam geken.

Hy het elke Saterdagoggend baie vroeg sy rugbykussinkie gevat en na die skool geloop. Hy wou nie ’n oomblik se aksie misloop nie. Ek dink op ’n manier was dit ’n ontvlugting vir hom. Soos hulle sê: Oudword is nie vir sissies nie. As jy ’n rukkie van jou werklikheid kan ontvlug, hoekom nie? Die oom kon ook die lekkerste kos maak.

Hy het toentertyd by die spoorweë gewerk. My pa kon gewoonlik nie wag om aan oom Boet se tuisgemaakte brood en lekkernye te peusel nie. My pa was ’n sucker vir lekker kos en lekkernye, hoe soeter, hoe beter. My pa was nie net ’n sucker vir soetgoed nie, hy was ook ’n sucker vir rugby, nes oom Boet. Hy het nou wel nie elke Saterdag langs die rugbyveld gestaan nie, eerder langs die netbalveld, want hy het drie dogters.

Sy swakpunt was die Golden Lions (soos hulle daardie tyd nog genoem is). Tot my ma se spyt het iemand vir hom video tapes (ja, nie DVD’s nie) gegee van een van die jare wat die Golden Lions een of ander eindstryd gewen het. My pa het dit oor en oor en oor en oor gekyk. Kyk, ek hou van rugby en ek hou daarvan om dit te kyk, maar te erg is te erg.

Ek dink my ma het in ’n stadium oorweeg dat die tapes so stil-stil verdwyn. Ek dink egter nie sy kon dit ooit oor haar hart kry om dit rêrig te doen nie. Nou het ek twee seuns van my eie en ek kan nie genoeg van skolerugby kry nie. My oudste was nog klein, seker vyf jaar oud, toe wou hy al rugby speel. Hy wou ook nie lintrugby speel nie, hy wou tackle en duik en sommer al die lekker dinge van rugby doen. Gelukkig vir hom was hy nog van die laastes wat nog kon tackle met tjokkerrugby. Moet nou nie dink ek kla nie partykeer, oukei altyd, as die kinders douvoordag by die rugbyveld moet wees nie.

Maar teen die tyd wat die eerste koppie koffie in is, die son begin uitkom en die eerste game agter die rug is, dan is die vroeg opstaan vergete. Dit bring my by die naweek se skolerugby op die Hage Geingob-stadion. Ek het omtrent soos oom Boet geraak. Ek wil vir vreemde kinders skree om te hardloop, te side step en te tackle. Maak nie saak van watter skool hulle is nie. Dit is ’n onvergeetlike belewenis. Kyk, as ék iemand sou moes duik, sou ek lankal in trane gewees het. Die naweek langs die veld het ek net weer besef watse moed die kinders op die veld het en hoe dapper hulle rêrig is. Ek haal my hoed af vir al die skolerugbyspelers. Ek wens die spanne wat na die finaal deurgedring het, baie sterkte toe. Speel julle harte uit! En as jy kan, moet dit asseblief nie misloop nie. Jy gaan spyt wees.