Internasionale politiek is nie vir heethoofde
Niémand wen ooit ’n handelsoorlog nie, leer die geskiedenis ons.
Leopold Scholtz
Die internasionale politiek is ’n buitengewoon moeilike terrein. As jy nie by wyse van spreke soos ’n goëlaar vyf balle tegelyk in die lug kan hou nie, is die kans goed dat dinge verkeerd loop.
Dís wat tans met pres. Donald Trump se manhaftigheid gebeur. Op minstens drie terreine – Iran, China en Noord-Korea – ontwikkel sake in ’n verkeerde rigting.
Iran dreig om die verryking van uraan te hervat omdat Trump (ondanks ’n internasionale verdrag) skerp sanksies teen Iran ingestel het. Trump beweer dat Iran in weerwil van die ooreenkoms voortgaan met die ontwikkeling van kernwapens, en dat hy ’n destabiliserende rol in die Midde-Ooste speel.
Volgens die finale arbiter oor die ooreenkoms, die Internasionale Atoomenergieagentskap, het Iran nié die verdrag verbreek nie. En ofskoon dit waar is dat Iran destabiliserend in die streek optree, is dit ook die geval met ’n Amerikaanse bondgenoot, Saoedi-Arabië, teen wie géén sanksies ingestel word nie.
Waarskynlik om sy dreigemente gewig te gee, is ’n Amerikaanse vliegdekskip en bomwerpers na die Persiese Golf gestuur. Dís die praktiese gevolg van ’n proses waarin Iran meen hy word te ver gedryf. Ná dese is die Midde-Ooste verder as ooit van stabiliteit.
MARKTE REAGEER PANIEKERIG
Terselfdertyd dreig Trump om invoertariewe op Chinese produkte ter waarde van US$200 miljard te verdubbel en nuwe tariewe op ander produkte te hef. Dít nadat die twee lande glo goeie vordering gemaak het in die soeke na ’n kompromis om ’n handelsoorlog te vermy.
Niémand wen ooit ’n handelsoorlog nie, leer die geskiedenis ons. Bowendien het die markte paniekerig op die Trump-dreigemente gereageer, en miljarde dollars is oornag uitgewis.
Ten slotte het alle sprake van ’n dialoog tussen Amerika en Noord-Korea in duie gestort. Amerika het nou selfs pogings gestaak om die stoflike oorskotte van Amerikaanse soldate wat in die Koreaanse Oorlog (1950-’53) gesneuwel het, uitgelewer te kry.
In al dié gevalle is daar geen sprake van goeie ouens teenoor slegtes nie. Alle kante dra skuld, as daar hoegenaamd sprake van skuld is. Wat al drie gevalle illustreer, is dat jy behoorlik ingelig, pragmaties en geduldig moet wees as jy jou in die internasionale politiek begeef. Jy moet sowel jou eie as jou opponent se sterk en swak kante goed begryp, en weet hoeveel beweegruimte daar vir elkeen is.
Daar wás in die verlede staatsmanne wat hieraan voldoen het, byvoorbeeld Otto von Bismarck, eerste rykskanselier van die verenigde Duitsland, dr. Konrad Adenauer, eerste bondskanselier van Wes-Duitsland ná die Tweede Wêreldoorlog, en dr. Henry Kissinger, Amerikaanse minister van buitelandse sake in die jare 70 van die vorige eeu.
Helaas word die huidige wêreld nie gekenmerk deur sulke reuse nie. – Netwerk24
Die internasionale politiek is ’n buitengewoon moeilike terrein. As jy nie by wyse van spreke soos ’n goëlaar vyf balle tegelyk in die lug kan hou nie, is die kans goed dat dinge verkeerd loop.
Dís wat tans met pres. Donald Trump se manhaftigheid gebeur. Op minstens drie terreine – Iran, China en Noord-Korea – ontwikkel sake in ’n verkeerde rigting.
Iran dreig om die verryking van uraan te hervat omdat Trump (ondanks ’n internasionale verdrag) skerp sanksies teen Iran ingestel het. Trump beweer dat Iran in weerwil van die ooreenkoms voortgaan met die ontwikkeling van kernwapens, en dat hy ’n destabiliserende rol in die Midde-Ooste speel.
Volgens die finale arbiter oor die ooreenkoms, die Internasionale Atoomenergieagentskap, het Iran nié die verdrag verbreek nie. En ofskoon dit waar is dat Iran destabiliserend in die streek optree, is dit ook die geval met ’n Amerikaanse bondgenoot, Saoedi-Arabië, teen wie géén sanksies ingestel word nie.
Waarskynlik om sy dreigemente gewig te gee, is ’n Amerikaanse vliegdekskip en bomwerpers na die Persiese Golf gestuur. Dís die praktiese gevolg van ’n proses waarin Iran meen hy word te ver gedryf. Ná dese is die Midde-Ooste verder as ooit van stabiliteit.
MARKTE REAGEER PANIEKERIG
Terselfdertyd dreig Trump om invoertariewe op Chinese produkte ter waarde van US$200 miljard te verdubbel en nuwe tariewe op ander produkte te hef. Dít nadat die twee lande glo goeie vordering gemaak het in die soeke na ’n kompromis om ’n handelsoorlog te vermy.
Niémand wen ooit ’n handelsoorlog nie, leer die geskiedenis ons. Bowendien het die markte paniekerig op die Trump-dreigemente gereageer, en miljarde dollars is oornag uitgewis.
Ten slotte het alle sprake van ’n dialoog tussen Amerika en Noord-Korea in duie gestort. Amerika het nou selfs pogings gestaak om die stoflike oorskotte van Amerikaanse soldate wat in die Koreaanse Oorlog (1950-’53) gesneuwel het, uitgelewer te kry.
In al dié gevalle is daar geen sprake van goeie ouens teenoor slegtes nie. Alle kante dra skuld, as daar hoegenaamd sprake van skuld is. Wat al drie gevalle illustreer, is dat jy behoorlik ingelig, pragmaties en geduldig moet wees as jy jou in die internasionale politiek begeef. Jy moet sowel jou eie as jou opponent se sterk en swak kante goed begryp, en weet hoeveel beweegruimte daar vir elkeen is.
Daar wás in die verlede staatsmanne wat hieraan voldoen het, byvoorbeeld Otto von Bismarck, eerste rykskanselier van die verenigde Duitsland, dr. Konrad Adenauer, eerste bondskanselier van Wes-Duitsland ná die Tweede Wêreldoorlog, en dr. Henry Kissinger, Amerikaanse minister van buitelandse sake in die jare 70 van die vorige eeu.
Helaas word die huidige wêreld nie gekenmerk deur sulke reuse nie. – Netwerk24
Kommentaar
Republikein
Geen kommentaar is op hierdie artikel gelaat nie