Invalshoek - Huise van glas

Rudi Koekemoer - Ek is seker die meeste Republikein-lesers het al te doen gekry met mense wat arrogant en egosentries is en ander mense afjak en hiet en gebied weens hulle status in die samelewing.

Ek het 'n tydjie terug so ‘n situasie ervaar en kon nie die blinde arrogansie van die persoon glo nie. Sy het eenvoudig mense gestoomroller volgens haar wense sonder om enigsins ander mense se opinies of idees in ag te neem. Dit het baie stof tot nadenke gelaat . . .

Dit het my laat dink aan die liedjie “Huise van glas” wat in 1981 deur Herman Holtzhausen opgeneem is en later deur baie ander sangers ook gesing is, byvoorbeeld Cathy Viljoen, Theuns Jordaan en Juanita du Plessis.

Ek dra hierdie Invalshoek op aan die lirieke van hierdie liedjie, wat die spyker op die kop slaan:

Kyk die mense in die strate

dokters, staatsamptenare

almal dra geheime in die mou

soos papierpoppe op kaarte

word ons leeg sonder harte

en daar's niemand

wat 'n ander meer vertrou

Waarom sien ons die splint

in 'n ander een se oog

en staar ons altyd blind

in die van ons

dieselfde son wat daar skyn

gee aan almal deel van hom

O, moet nie oordeel nie

en wys nie 'n vinger nie

ons almal woon in huise van glas

Kyk die nuus in die koerante

oordeel van alle kante

is daar dalk 'n skuldgevoel wat skuil

en die mense praat en skinder

oor die dinge wat hul hinder

maak nie saak wie huil nie dit verskuil.

Waarom sien ons die splint

in 'n ander een se oog

en staar ons altyd blind

in die van ons

dieselfde son wat daar skyn

gee aan almal deel van hom

O, moet nie oordeel nie

en wys nie 'n vinger nie

ons almal woon in huise van glas

Sê my waar is die broederliefde

dalk gesteel deur die nagdiewe

al wat nou nog oorbly

is verwyte en kritiek

Waarom sien ons die splint

in 'n andereen se oog

en staar ons altyd blind

in die van ons

dieselfde son wat daar skyn

gee aan almal deel van hom

O, moet nie oordeel nie

en wys nie 'n vinger nie

ons almal woon in huise van glas

Almal van ons staan naak voor God en alles wat ons het, is net tydelik aan ons geleen. Ons weet dat ons hierdie wêreld gaan verlaat net soos wat ons dit ingekom het.

Moet ons nie juis in nederigheid mekaar dien, opbou en ondersteun nie, ongeag van ons geld en status in die samelewing? Word ons waarde nie juis bepaal deur ons beginsels wat ons voorbeeldig uitleef en daardeur die respek van mense as beloning ontvang nie?