‘Kaviaar van beesvleis’ hier bekendgestel
Wagyu-vleis het die wêreld in vervoering en Namibiese produsente steek nou voelers hierna uit.
Ronelle Rademeyer - Wagyu word beskryf as die kaviaar van beesvleis en connoisseurs gee hul voortande vir dít op hul bord.
Hierdie Japanse beesras is bekend vir die besondere marmering van die vet in die vleis wat ’n smelt-in-die-mond ervaring skep. Verweë die smaaksensasie is Wagyu internasionaal hoog in aanvraag en verbruikers beskou dit as ’n statussimbool om dit by ’n restaurant te geniet of tuis voor te sit.
Namibiese produsente het op 6 Maart die voorreg gehad om die heel eerste Wagyu-inligtingsdag in die land by te woon.
Dit is deur mnr. Johan Orffer, voorsitter van die nuutgestigde Namibiese Wagyu Vereniging, gereël en deur meer as 100 belangstellendes bygewoon.
Brian Angus van die plaas Woodview by Arlington in die Vrystaat wat Suid-Afrika se Wagyu-pionier is, het van sy boerdery vertel. Hy het reeds in 1999 die Wagyu-ras Suid-Afrika help vestig.
Angus sê net sowat 250 Wagyu-beeste het Japan in die 1990’s verlaat voordat dié land se regering ’n verbod op die uitvoer van hierdie diere of hul genetika geplaas het.
Die genetika wat tans buite Japan beskikbaar is, is van hierdie nagenoeg 250 diere afkomstig.
Die grootste Wagyu-produsent buite Japan is ’n Australiese teler wie se kudde uit sowat 6 000 opreggeteelde diere bestaan.
Hy kry tot 300 Australiese dollar per kilogram vir vleis met ’n marmering van 9+, wat die hoogste gradering vir marmering is. Dit is ongeveer N$3 000 per kilogram.
Dr. Fanie Steyn, voorsitter van die Wagyu Vereniging van Suid-Afrika wat ook een van die sprekers was, sê die grootste uitdaging wat produsente in die buurland het, is om in die vraag na hierdie gesogte produk te kan voorsien.
“Dit is ’n lang waardeketting wat gevestig moet word. Verder moet produsente besef dit is ’n langtermyn-belegging. Die genetika waarin jy vandag belê, sal eers oor drie jaar ’n uitkoms hê,” sê hy.
In Suid-Afrika sal dit die eerste ras wees met volle naspeurbaarheid. Die bedryf gaan dit ook ’n stappie verder neem en met DNS-toetse op die karkas kan bewys dit bevat ten minste 50% Wagyu-bloed.
’n Nuwe graderingstelsel is ook vir hierdie vleis nodig wat die gehalte van die marmering evalueer.
Die bekende dr. Michael Bradfield, hoof van Breedplan Suider-Afrika, is onlangs as dié vereniging se hoof uitvoerende beampte aangestel om strategiese beplanning en ontwikkeling te stuur. Hy het by die inligtingsdag gesê Wagyu SA se visie is om die Suid-Afrikaanse beesvleisbedryf uit sy “armoede-ingesteldheid” te lei en in ’n hoogs winsgewende bedryf te omskep.
Volgens hom is nagenoeg 20 000 beeste in die buurland verlede jaar met saad van Wagyu-bulle geïnsemineer. Dit is nadat 5 000 semen-strooitjies en 3 000 embrios na Suid-Afrika ingevoer is.
“Die Wagyu-beesras in Suid-Afrika kan uiteindelik nuwe waarde tot die hele Suider-Afrikaanse beesvleisbedryf toevoeg,” sê hy.
Die vereniging wil die boer in staat stel om ’n hoëwaardeproduk te lewer waarop verbruikers versot is. Vir hom gaan dit nie net oor die bevordering van Wagyu-vleis nie, maar oor die hele beesvleisbedryf in Suid-Afrika.
Hierdie Japanse beesras is bekend vir die besondere marmering van die vet in die vleis wat ’n smelt-in-die-mond ervaring skep. Verweë die smaaksensasie is Wagyu internasionaal hoog in aanvraag en verbruikers beskou dit as ’n statussimbool om dit by ’n restaurant te geniet of tuis voor te sit.
Namibiese produsente het op 6 Maart die voorreg gehad om die heel eerste Wagyu-inligtingsdag in die land by te woon.
Dit is deur mnr. Johan Orffer, voorsitter van die nuutgestigde Namibiese Wagyu Vereniging, gereël en deur meer as 100 belangstellendes bygewoon.
Brian Angus van die plaas Woodview by Arlington in die Vrystaat wat Suid-Afrika se Wagyu-pionier is, het van sy boerdery vertel. Hy het reeds in 1999 die Wagyu-ras Suid-Afrika help vestig.
Angus sê net sowat 250 Wagyu-beeste het Japan in die 1990’s verlaat voordat dié land se regering ’n verbod op die uitvoer van hierdie diere of hul genetika geplaas het.
Die genetika wat tans buite Japan beskikbaar is, is van hierdie nagenoeg 250 diere afkomstig.
Die grootste Wagyu-produsent buite Japan is ’n Australiese teler wie se kudde uit sowat 6 000 opreggeteelde diere bestaan.
Hy kry tot 300 Australiese dollar per kilogram vir vleis met ’n marmering van 9+, wat die hoogste gradering vir marmering is. Dit is ongeveer N$3 000 per kilogram.
Dr. Fanie Steyn, voorsitter van die Wagyu Vereniging van Suid-Afrika wat ook een van die sprekers was, sê die grootste uitdaging wat produsente in die buurland het, is om in die vraag na hierdie gesogte produk te kan voorsien.
“Dit is ’n lang waardeketting wat gevestig moet word. Verder moet produsente besef dit is ’n langtermyn-belegging. Die genetika waarin jy vandag belê, sal eers oor drie jaar ’n uitkoms hê,” sê hy.
In Suid-Afrika sal dit die eerste ras wees met volle naspeurbaarheid. Die bedryf gaan dit ook ’n stappie verder neem en met DNS-toetse op die karkas kan bewys dit bevat ten minste 50% Wagyu-bloed.
’n Nuwe graderingstelsel is ook vir hierdie vleis nodig wat die gehalte van die marmering evalueer.
Die bekende dr. Michael Bradfield, hoof van Breedplan Suider-Afrika, is onlangs as dié vereniging se hoof uitvoerende beampte aangestel om strategiese beplanning en ontwikkeling te stuur. Hy het by die inligtingsdag gesê Wagyu SA se visie is om die Suid-Afrikaanse beesvleisbedryf uit sy “armoede-ingesteldheid” te lei en in ’n hoogs winsgewende bedryf te omskep.
Volgens hom is nagenoeg 20 000 beeste in die buurland verlede jaar met saad van Wagyu-bulle geïnsemineer. Dit is nadat 5 000 semen-strooitjies en 3 000 embrios na Suid-Afrika ingevoer is.
“Die Wagyu-beesras in Suid-Afrika kan uiteindelik nuwe waarde tot die hele Suider-Afrikaanse beesvleisbedryf toevoeg,” sê hy.
Die vereniging wil die boer in staat stel om ’n hoëwaardeproduk te lewer waarop verbruikers versot is. Vir hom gaan dit nie net oor die bevordering van Wagyu-vleis nie, maar oor die hele beesvleisbedryf in Suid-Afrika.
Kommentaar
Republikein
Geen kommentaar is op hierdie artikel gelaat nie