Miljoene om medies in Rusland te studeer

Henriette Lamprecht – Meer as N$120 miljoen van belastingbetalersgeld is gebruik om 240 Namibiese studente na Rusland vir opleiding in medies en tandheelkunde te stuur wat volgens die Raad vir Gesondheidsberoepe in Namibië (HPCNA) van ‘n laer standaard is.

Per jaar kos dit sowat N$87 000 per student en N$522 000 in totaal vir hul studie van ses jaar. Dit bring die totale uitgawe op N$125,28 miljoen te staan.

“Wie ook al die geld aan die studente gegee het om by universiteite te gaan studeer waar die standaarde nie op peil is nie, moet afgedank word,” sê die president van die Popular Democratic Movement (PDM), mnr. McHenry Venaani.

“Dit is belangrik om te verstaan wie was verantwoordelik vir die goedkeuring van die lenings en hoe die sogenaamde ‘swak’ graad 12-presteerders in staat was om met ‘n regeringskaartjie in die buiteland te gaan studeer,” het Venaani gesê.

Hy het vir ‘n parlementêre ondersoek gevra en gesê die regering het te veel spandeer om dié gegradueerdes af te skryf as onbevoeg bloot omdat hulle nie ‘n evaluering vir internskappe kon slaag nie.

“As hulle dan nie kwalifiseer nie, hoe het hulle die lenings gekry?”

Venaani het verwys na ‘n Namibiese afvaardiging wat in 2013 buitelandse mediese universiteite in lande soos China, Rusland en die Oekraïne besoek het. Die afvaardiging het verteenwoordigers van die Finansiële Hulpfonds vir Namibiese Studente (NSFAF), die HPCNA, die Namibiese Kwalifikasieowerheid (NQA), asook die Universiteit van Namibië se fakulteit vir gesondheidswetenskappe ingesluit. Laasgenoemde is deur die adjunk-dekaan, dr. Vetja Haakuria, verteenwoordig, terwyl dr. David Namwandi as voormalige minister die ministerie van basiese onderwys, kuns en kultuur verteenwoordig het.

Volgens Venaani was die doel van die besoek om vertroud te raak met die onderrigstelsels in die betrokke lande en om beter begrip van die onderskeie opleidingsprogramme te kweek.

Hy het voorts gesê ná afloop van die besoek is sterk klem op die “praktiese sy” en ook die universiteite se sterk samewerking met die farmaseutiese bedryf en in veral navorsing en die plasing van studente gelê, ‘n voorbeeld wat volgens die afvaardiging die moeite werd was om plaaslik te herhaal.

“Hoekom het hulle toe gesê dié universiteite is goed genoeg? Sommige hoofde van afdelings het by dieselfde universiteite studeer; is hulle nou ook nie gekwalifiseer nie?”

Venaani het na die HPCNA se evaluering vir internskappe van 207 gegradueerdes wat in Rusland en Oekraïne gestudeer het in November verlede jaar verwys en van wie slegs twee geslaag het.

“Dit is ons jongmense wat ons na vreemde lande in die hoop vir groener weivelde gestuur het. Tel hul pogings dan vir niks?”

Venaani het na buitelandse dokters verwys wat volgens hom die betrokke gegradueerdes uit die mark wil hou om hul eie poste te beskerm.

Hy het voorts vir die ontwikkeling van ‘n leerplan vir mediese praktyk gevra.

“Die gebrek aan studiemateriaal en ‘n gestandardiseerde leerplan is ‘n duidelike aanduiding dat die HPCNA nie genoeg gedoen het om ‘n regverdige kans aan die gegradueerdes te gee om te bewys hulle is bevoeg nie.”

Volgens Venaani het ‘n gegradueerde drie kanse om vir die HPCNA se remediërende program te kwalifiseer. Sou hy of sy drie keer misluk, word die persoon se graad volgens hom “nietig” verklaar.

“Wat ons betref, bemagtig die wet die HPCNA nie om dit te doen nie.”

Venaani het beklemtoon die loopbane van jongmense kan nie verpolitiseer word nie.

Hy het voorts gemaan die HPCNA kan nie die moderator van ‘n vraestel wees wat die raad self opstel nie, en moet dit die plig van ‘n derde party wees.