Oudregter faal met vergoedingseis
’n Voormalige hooggeregshofregter het Vrydag ’n finale nederlaag in die hof gely.
Marc Springer
Byna elf jaar nadat hy vrygespreek is op aanklag van ontvoering en verkragting van twee minderjarige meisies, het die voormalige hooggeregshofregter Pio Teek finaal misluk in sy poging om vergoeding te eis vir beweerde kwaadwillige vervolging en laster.
Die beslissende nederlaag is die gevolg van 'n uitspraak wat Vrydag in die hooggeregshof gelewer is waarin regters Jeremiah Shongwe, Ernest Sakala en Moses Chinhengo 'n appèl van die hand gewys het wat Teek teen 'n vorige uitspraak van regter Herman Oosthuizen in Maart 2018 gemaak het.
In die uitspraak het Oosthuizen gesê Teek het geen grondslag vir 'n regsgeding waarin hy N$6,87 miljoen skadevergoeding van die minister van justisie en die ombudsman eis nie. Hulle het na bewering hom nie bygestaan om drie buitelandse regters te dagvaar wat 'n paar jaar vantevore sy kwytskelding van kindermolestering ter syde gestel het nie.
Die geskil het 'n geskiedenis sedert Januarie 2005 toe Teek die eerste keer aangekla is van ontvoering en seksuele aanranding van twee minderjarige meisies.
Hierdie aanklagte, waarop Teek uiteindelik in Desember 2010 kwytgeskeld is, spruit uit bewerings dat hy die aand van 28 Januarie 2005 die minderjariges Q. en T. (toe onderskeidelik 9 en 10 jaar oud) uit Katutura ontvoer en na sy huis in Brakwater geneem het. Hy het hulle glo gedwing om alkohol te drink en hulle seksueel gemolesteer.
Sy aanvanklike skadevergoedingseis het voortgespruit uit twee uitsprake wat onderskeidelik op 21 Julie 2008 en 28 April 2009 in die hooggeregshof gelewer is.
In die eerste uitspraak het regters Piet Streicher, Kenneth Muthiyane en Fritz Brand 'n appèl van die staat teen 'n vorige kwytskelding van Teek toegestaan.
In die tweede uitspraak het dieselfde regters die kwytskelding heeltemal tersyde gestel en die saak terug na die hooggeregshof verwys, waar Teek uiteindelik op 16 Desember 2010 weer onskuldig bevind is.
Teek het beswaar aangeteken en aangevoer dat hulle nie die feite in sy guns oorweeg het nie en die indruk geskep het dat hy skuldig is.
Hy het vir skadevergoeding gedagvaar en die griffier van die hoërhof versoek om sy dagvaarding op die drie regters in Suid-Afrika te beteken.
Toe dit nie gebeur nie en regter Nicholas Ndau sy eis om skadevergoeding van die hand gewys het, het Teek die minister van justisie en ombudsman gedagvaar. Hy het aangevoer hulle het nie genoeg gedoen om hom te help om die dagvaarding aan die drie regters te beteken nie. Hy het hulle aanspreeklik gehou vir die skadevergoeding wat hy oorspronklik van die vorige beskuldigdes geëis het.
Oosthuizen het die eis van die hand gewys aangesien die plaaslike hooggeregshof nie jurisdiksie oor die drie buitelandse regters het nie, hulle nie in Namibië was toe Teek hulle gedagvaar het nie en hy nie kon bewys dat hulle in Namibië woonagtig is, Namibiese burgerskap óf eiendom in die land besit nie.
In hul uitspraak wat Vrydag gelewer is, stem die regters saam met Oosthuizen dat die hooggeregshof nie jurisdiksie oor buitelandse regters het nie. Derhalwe was dit nie nodig om oor die meriete van die saak te besluit nie, slegs oor jurisdiksie.
Dié uitspraak beëindig Teeks se soektog na vergoeding en een van die langste gedinge in die Namibiese regsgeskiedenis. – [email protected]
Byna elf jaar nadat hy vrygespreek is op aanklag van ontvoering en verkragting van twee minderjarige meisies, het die voormalige hooggeregshofregter Pio Teek finaal misluk in sy poging om vergoeding te eis vir beweerde kwaadwillige vervolging en laster.
Die beslissende nederlaag is die gevolg van 'n uitspraak wat Vrydag in die hooggeregshof gelewer is waarin regters Jeremiah Shongwe, Ernest Sakala en Moses Chinhengo 'n appèl van die hand gewys het wat Teek teen 'n vorige uitspraak van regter Herman Oosthuizen in Maart 2018 gemaak het.
In die uitspraak het Oosthuizen gesê Teek het geen grondslag vir 'n regsgeding waarin hy N$6,87 miljoen skadevergoeding van die minister van justisie en die ombudsman eis nie. Hulle het na bewering hom nie bygestaan om drie buitelandse regters te dagvaar wat 'n paar jaar vantevore sy kwytskelding van kindermolestering ter syde gestel het nie.
Die geskil het 'n geskiedenis sedert Januarie 2005 toe Teek die eerste keer aangekla is van ontvoering en seksuele aanranding van twee minderjarige meisies.
Hierdie aanklagte, waarop Teek uiteindelik in Desember 2010 kwytgeskeld is, spruit uit bewerings dat hy die aand van 28 Januarie 2005 die minderjariges Q. en T. (toe onderskeidelik 9 en 10 jaar oud) uit Katutura ontvoer en na sy huis in Brakwater geneem het. Hy het hulle glo gedwing om alkohol te drink en hulle seksueel gemolesteer.
Sy aanvanklike skadevergoedingseis het voortgespruit uit twee uitsprake wat onderskeidelik op 21 Julie 2008 en 28 April 2009 in die hooggeregshof gelewer is.
In die eerste uitspraak het regters Piet Streicher, Kenneth Muthiyane en Fritz Brand 'n appèl van die staat teen 'n vorige kwytskelding van Teek toegestaan.
In die tweede uitspraak het dieselfde regters die kwytskelding heeltemal tersyde gestel en die saak terug na die hooggeregshof verwys, waar Teek uiteindelik op 16 Desember 2010 weer onskuldig bevind is.
Teek het beswaar aangeteken en aangevoer dat hulle nie die feite in sy guns oorweeg het nie en die indruk geskep het dat hy skuldig is.
Hy het vir skadevergoeding gedagvaar en die griffier van die hoërhof versoek om sy dagvaarding op die drie regters in Suid-Afrika te beteken.
Toe dit nie gebeur nie en regter Nicholas Ndau sy eis om skadevergoeding van die hand gewys het, het Teek die minister van justisie en ombudsman gedagvaar. Hy het aangevoer hulle het nie genoeg gedoen om hom te help om die dagvaarding aan die drie regters te beteken nie. Hy het hulle aanspreeklik gehou vir die skadevergoeding wat hy oorspronklik van die vorige beskuldigdes geëis het.
Oosthuizen het die eis van die hand gewys aangesien die plaaslike hooggeregshof nie jurisdiksie oor die drie buitelandse regters het nie, hulle nie in Namibië was toe Teek hulle gedagvaar het nie en hy nie kon bewys dat hulle in Namibië woonagtig is, Namibiese burgerskap óf eiendom in die land besit nie.
In hul uitspraak wat Vrydag gelewer is, stem die regters saam met Oosthuizen dat die hooggeregshof nie jurisdiksie oor buitelandse regters het nie. Derhalwe was dit nie nodig om oor die meriete van die saak te besluit nie, slegs oor jurisdiksie.
Dié uitspraak beëindig Teeks se soektog na vergoeding en een van die langste gedinge in die Namibiese regsgeskiedenis. – [email protected]
Kommentaar
Republikein
Geen kommentaar is op hierdie artikel gelaat nie