SONNEBLOM

Geelgesig kyk hul na die ­hemelruim;
Skerp en ongenadig brand, die Son!
Die land! Die sand! Die wind!
Verlepte blaar en blom!
Wanneer die reën?
Ons volg die vuurbal,
Wanneer die reën?
Gee uitkoms uit die hemelband
gespan van oos na wes,
noord na suid
Oor hierdie dorre land.
Laat blaar en blom,
ontvang U seen.
Ons smag na U,
na U reddend’ hand.
Kop omhoog,
die son . . . die wind . . . die sand?
Waar is die vuurbal bo, wat brand
Jou blaar en blom, ek neem die vog.
Donker om ons heen verberg die son,
die wolke kom;
die onweer grom.
Sag plons die druppels om ons neer,
Dit is die Reën!
DIT IS DIE REëN!!
Die druppels val op, blaar en blom.
Stadig buig Geelgesig na onder,
Kniel voor die wonder,
Hy gee lewensvog, ons kniel in aanbidding.
Sonder dank kan ons nie lewe;
Geen kos vir mens en dier!
Ons staan kop omlaag,
Dit loon om God te behaag.
Sy reddende genade laat lewe.
Die landbouer kniel langs ­geelgesig;
Loof Hom so Hoog verhewe.