Studiepermitte moet verander
Visumvereistes deur Suid-Afrika vir studiepermitte benadeel buitelandse studente.
Henriette Lamprecht - Namibië was een van verskeie lande in die Suider-Afrikaanse Ontwikkelingsgemeenskap (SADC) wat ’n beroep op die Suid-Afrikaanse regering gedoen het om sommige vereistes vir studiepermitte te wysig.
Die oproep is in Suid-Afrika gedoen tydens ’n vergadering waar oplossings gesoek is vir die uitdagings wat studente in die gesig staar wanneer hulle vir studentevisums in die land aansoek doen.
Die vergadering is deur rolspelers, insluitend verteenwoordigers van mediese fondse in Zimbabwe, Lesotho, Botswana, Swaziland en Namibië, die Raad van Mediese Fondse in Suid-Afrika (CMS), sowel as dié land se departement van binnelandse sake, bygewoon. Die ontmoeting is deur die raad van Finansiers van Mediese Fondse in Suidelike Afrika (BHF) gefasiliteer.
Hoewel die visumvereistes ten doel het om Suid-Afrikaanse diensverskaffers en universiteite, sowel as die land se regering, te beskerm, sê die voorsitter van die BHF-komitee van SADC, mnr. Shylet Sanyanga, oplossings moet gevind word wat “regverdig teenoor alle rolspelers is”.
Die visumvereistes word uitgestip in artikel 13(1) van die Suid-Afrikaanse Immigrasiewet en verwys na regulasie 12(1)(f). Volgens die vereiste moet Namibiese sowel as enige buitelandse studente wat in Suid-Afrika studeer, aan ’n mediese fonds behoort wat geregistreer is by die CMS, ’n agentskap van die nasionale departement van gesondheid wat mediese fondse in die land reguleer.
Buitelandse studente moet of aan twee mediese fondse behoort of hul lidmaatskap in hul geboortelande opskort. Sou hulle die laaste opsie kies, het dié studente geen mediese dekking wanneer hulle aan die einde van ’n semester na hul geboorteland terugkeer nie.
Buiten dat die meeste studente nie dubbele lidmaatskap kan bekostig nie, verbied die meeste SADC-wette lidmaatskap van twee mediese fondse. Sommige Suid-Afrikaanse mediese fondse se lidmaatskapvereistes verbied ook dubbele lidmaatskap. Die situasie word vererger deur die feit dat studente 12 maande se lidmaatskap vooruit moet betaal wat ’n ekstra finansiële las is.
Daarenteen geld geen vereistes of beperkinge vir mediese fondse vir Suid-Afrikaanse burgers wat in SADC-lande woon, werk of studeer nie.
Volgens die BHF word die betrokke vereistes in Suid-Afrika se Immigrasiewet strydig met die gees van die vorming van SADC gesien wat in 1999 in Maputo deur 14 staatshoofde onderteken is.
Die meeste mediese fondse in SADC-lande het ooreenkomste met groot verskaffers van gesondheidsdienste se netwerke en hospitale in Suid-Afrika waaronder oorgrensbetalings gefasiliteer en skemalede van dekking verseker is. Voorafgoedkeuring word vereis wat verdere kommersiële risiko’s verminder.
In weerwil hiervan, sê die BHF, word sommige studente se aansoeke om visums afgekeur. Dié wat wel visums ontvang, word die deur gewys by universiteite omdat hulle nie aan die vereiste regulasies vir mediese fondse soos vervat in die Immigrasiewet voldoen nie.
Rolspelers was dit tydens die afgelope ontmoeting in Suid-Afrika eens dat ’n langtermyn-oplossing so spoedig moontlik nodig is. Een van die oplossings wat nou deur die BHF en ander rolspelers ondersoek word, is ’n wysiging van die bewoording in die Immigrasiewet wat in 2014 gewysig is. Om duidelikheid hieroor te kry en tussentydse oplossings te vind, sal hoëvlak-besprekings gehou word wat die Suid-Afrikaanse departement van binnelandse sake en hoër onderwys betrek en deur die BHF gefasiliteer word.
Die oproep is in Suid-Afrika gedoen tydens ’n vergadering waar oplossings gesoek is vir die uitdagings wat studente in die gesig staar wanneer hulle vir studentevisums in die land aansoek doen.
Die vergadering is deur rolspelers, insluitend verteenwoordigers van mediese fondse in Zimbabwe, Lesotho, Botswana, Swaziland en Namibië, die Raad van Mediese Fondse in Suid-Afrika (CMS), sowel as dié land se departement van binnelandse sake, bygewoon. Die ontmoeting is deur die raad van Finansiers van Mediese Fondse in Suidelike Afrika (BHF) gefasiliteer.
Hoewel die visumvereistes ten doel het om Suid-Afrikaanse diensverskaffers en universiteite, sowel as die land se regering, te beskerm, sê die voorsitter van die BHF-komitee van SADC, mnr. Shylet Sanyanga, oplossings moet gevind word wat “regverdig teenoor alle rolspelers is”.
Die visumvereistes word uitgestip in artikel 13(1) van die Suid-Afrikaanse Immigrasiewet en verwys na regulasie 12(1)(f). Volgens die vereiste moet Namibiese sowel as enige buitelandse studente wat in Suid-Afrika studeer, aan ’n mediese fonds behoort wat geregistreer is by die CMS, ’n agentskap van die nasionale departement van gesondheid wat mediese fondse in die land reguleer.
Buitelandse studente moet of aan twee mediese fondse behoort of hul lidmaatskap in hul geboortelande opskort. Sou hulle die laaste opsie kies, het dié studente geen mediese dekking wanneer hulle aan die einde van ’n semester na hul geboorteland terugkeer nie.
Buiten dat die meeste studente nie dubbele lidmaatskap kan bekostig nie, verbied die meeste SADC-wette lidmaatskap van twee mediese fondse. Sommige Suid-Afrikaanse mediese fondse se lidmaatskapvereistes verbied ook dubbele lidmaatskap. Die situasie word vererger deur die feit dat studente 12 maande se lidmaatskap vooruit moet betaal wat ’n ekstra finansiële las is.
Daarenteen geld geen vereistes of beperkinge vir mediese fondse vir Suid-Afrikaanse burgers wat in SADC-lande woon, werk of studeer nie.
Volgens die BHF word die betrokke vereistes in Suid-Afrika se Immigrasiewet strydig met die gees van die vorming van SADC gesien wat in 1999 in Maputo deur 14 staatshoofde onderteken is.
Die meeste mediese fondse in SADC-lande het ooreenkomste met groot verskaffers van gesondheidsdienste se netwerke en hospitale in Suid-Afrika waaronder oorgrensbetalings gefasiliteer en skemalede van dekking verseker is. Voorafgoedkeuring word vereis wat verdere kommersiële risiko’s verminder.
In weerwil hiervan, sê die BHF, word sommige studente se aansoeke om visums afgekeur. Dié wat wel visums ontvang, word die deur gewys by universiteite omdat hulle nie aan die vereiste regulasies vir mediese fondse soos vervat in die Immigrasiewet voldoen nie.
Rolspelers was dit tydens die afgelope ontmoeting in Suid-Afrika eens dat ’n langtermyn-oplossing so spoedig moontlik nodig is. Een van die oplossings wat nou deur die BHF en ander rolspelers ondersoek word, is ’n wysiging van die bewoording in die Immigrasiewet wat in 2014 gewysig is. Om duidelikheid hieroor te kry en tussentydse oplossings te vind, sal hoëvlak-besprekings gehou word wat die Suid-Afrikaanse departement van binnelandse sake en hoër onderwys betrek en deur die BHF gefasiliteer word.
Kommentaar
Republikein
Geen kommentaar is op hierdie artikel gelaat nie