Wanneer is ’n vakansie ’n vakansie?

Ons het gisteroggend die padkos gepak, die Stanley-fles vol moerkoffie gemaak en die bakkie se neus in die rigting van St. Nowhere gedraai.

Ons het besluit om al die kampplekke vlugtig te besoek om te besluit waar ons aanstaande jaar tentpenne gaan inslaan.

Ons het dié jaar met Jan Tuisbly se karretjie gery omdat ons bevoorreg genoeg is om op Swakopmund, in die hartjie van al die vakansiebedrywighede, te woon.

Daar was maar min kampeerders by Myl 72 dié jaar as ek dit vergelyk met die afgelope 20 jaar wat ons daar gekamp het.

Die onderste staanplekke op die see se stoep by Myl 108 was vol, maar net so een of twee ander staanplekke was geneem.

Die kampplekke by Kaap Kruis, St. Nowhere en Torra (volgens ’n vriend se relaas) was stampvol dié jaar.

Ek en Lientjie het op pad terug gesels oor wat vir ons belangrik is wanneer dit by die keuse van ’n nuwe kampplek kom. Die drie belangrikste aspekte vir ons is veiligheid, gevolg deur privaatheid (bietjie ruimte tussen kampplekke) en waarde vir geld (gerief).

In dié stadium voldoen Myl 72 vir ons aan een van die drie vereistes, maar ons is maar besorg oor veiligheid en waarde vir geld, want ons betaal letterlik vir ’n stukkie woestyn sonder enige werklike waardetoevoeging.

Dit is juis hoekom ons bietjie rondkyk en ander kampplekke met mekaar vergelyk – veral ná twee dekades se kamp by Myl 72 as familietradisie.

By ’n vorige geleentheid het van die kampeerders se goed al “weggeraak” wanneer hulle vir die dag viswaters toe gery het of inkopies op Hentiesbaai gaan doen het.

Daardie jaar het ons maar lig geslaap en moes kampeerders afspreek om na mekaar se goed te kyk wanneer die ander op ’n uitstappie wou gaan.

Die gewilde kampplekke soos Kaap Kruis, St. Nowhere en Torra voldoen aan al die vereistes wanneer dit by waarde vir geld en veiligheid kom. Gemoedsrus is tog belangrik wanneer mens met vakansie gaan.

Tuis gekom ná ons daguitstappie het ek my skootrekenaar oopgeslaan en ’n navorsingstudie van Gerhard Strauss-Blasche, getiteld “Effect of vacation on health”, gelees.

Hierdie studie het die sielkundige en fisiologiese aspekte van vakansie bestudeer en veral die faktore ondersoek wat gesondheid, rus en die herstel van spanning bewerkstellig.

Hulle het bevind daar is nie ’n sterk verband tussen die lengte van jou vakansie en herstel nie, maar dit blyk wel ’n vakansie van sewe dae en langer lewer beter resultate.

Die grootste faktor wat rus en herstel ondersteun, is vrye tyd om jou eie ding te doen, sonder enige verpligtinge en spanning.

Nou verstaan ek hoekom my ma altyd gesê het sy is die enigste een wat nooit rus kry wanneer daar gekamp word nie, want sy moet altyd vir die familie regstaan.

Die studie het bevind ander faktore wat met werklike rus, herstel en gesondheid verband hou, is die gehalte slaap wat mens tydens ’n vakansie kry, fisieke oefening en die ontmoet van nuwe mense.

Die gevolgtrekking was die manier waarop jy jou vakansie organiseer, is van groter belang as die tipe vakansie.

Dit beteken wanneer ons volgende jaar gaan kamp, moet ons ’n plek kies wat veilig is, wat aan ons behoeftes voldoen sodat ons kan ontspan en goed slaap, en waar elkeen die tyd gegun sal word om na persoonlike rus en belangstellings om te sien.

Dit beteken elkeen wat saam gaan kamp, moet beurte maak om na die ander om te sien sodat Ma en Pa ook rus kan kry.

Dit beteken familie en vriende wat van konflik hou of om ander se gat te krap, of wat dink die kos al soos manna uit die hemel, moet liefs op hul eie kampplek gaan staan en hul eie ding doen, want ons wil nie ná die vakansie moeg huis toe gaan nie.