Ek sê maar liewer niks, dan is daar niks

Audrey van der Westhuizen – Hoe dikwels het ek dit al in die verloop van gesprekke gehoor dat iemand reageer met: “Ek sê maar liewer niks, dan is daar niks.”

Die sinnetjie word soms ingespan waar iemand reageer op jou vraag oor hoe dit gaan. Vanselfsprekend wil die ander persoon dan nie uitbrei oor hoe sleg (of dalk goed?) dit met hom gaan nie, anders wil hy dalk nie die ding wat hom hinder by die naam noem nie. Dit word in ieder geval dan aan jou oorgelaat om te besluit of die konteks van daardie antwoord nou goed of sleg sal wees.

Ander kere lug ’n mens ’n mening oor ’n kwessie en dan kry jy bogemelde antwoord. Dan kan die ou geykte sinnetjie dalk ’n bedekte waarskuwing inhou dat die gesprek wat jy nou wil betree moontlik nie te veilig is om oor uit te wei nie.

So nie deel die persoon met wie jy jou in gesprek bevind dalk jou siening van die situasie, maar voel om watter rede ookal nie geneë om dit verder te bespreek nie, sodat hy sy beskeie mening vir homself kan hou.

Let wel hier gebruik ek die woordjie “beskeie” in die meeste gevalle miskien ’n bietjie te liberaal.

Hoe dit ookal sy, in my persoonlike ondervinding is die half “traak-my-nie-agtige” reaksie in vandag se opskrif, meestal negatief van aard.

Daar is egter ook gevalle waar mense al vir my gesê het “hulle sê niks dan is daar niks”, omdat hulle sowaar nie weet waarvan ek praat nie. Hulle sal dan ook heel moontlik byvoeg dat hulle net mooi niks weet van die aspek onder bespreking nie.

Met daardie toegewing nog warm op die lippe volg hulle op met allerhande vrae soos hulle oor die onderwerp uitvis. Jy kan vir ’n oomblik letterlik aanvoel hoe gretig die persoon is vir ’n sappige brokkie skindernuus.

Dalk sou dit in voorafgemelde geval raadsaam wees om nie té veel uit te brei nie, want as die saak die ander ou geraak het, sou hy mos daarvan geweet het. Min van ons besef dit betyds. Die gevolge kan dalk katastrofies wees, maar dis nie vandag iets waaroor ek veel wil sê nie. Inteendeel.

So gepraat van skindernuus; een ou vriend van my beantwoord die vraag oor sy vroegoggend welstand as volg: “Ek kannie sê dit gaan sleg nie, want dan skinder ek oor myself.” Daardie woorde was nogal stof tot nadenke vir my. Hy kon op daardie oomblik oorgaan tot ’n ellelange relaas oor sy pyne en skete of dalk meer uitbrei oor sy begroting wat nooit meer klop nie. Selfs al sou hy wou uitwei oor sy vrou wat nie meer tyd vir hom gehad het nie, sou ek dit verstaan, maar nogtans het hy verkies om niks van sy lief en leed te kenne te gee nie.

As daar vir my ’n les te leer was uit die wêreldgebeure en tendense van die laaste drie of vier jaar, sou dit wees om minder oor jou persoonlike omstandighede te verklap en eerder te fokus op dit wat jy daaraan kan verander, sonder om té veel daaroor te praat.

’n Mens moet regtig nou begin besef dat nie almal wat jou vra hoe dit gaan, meer regtig in jou wel en weë belangstel nie. Hulle soek veel eerder ammunisie om teen jou te gebruik waar nodig.

Ek klink dalk nou vreeslik bitterbek, maar ek besef maar net dat dit onder alle omstandighede beter is om nie “oor jouself te skinder” nie.

Ten slotte moet ons onthou: stilbly is ook ’n antwoord.

– [email protected]

* Rubrieke, meningstukke, briewe en SMS’e deur lesers en meningvormers weerspieël nie noodwendig die siening van Republikein of Namibia Media Holdings (NMH) nie. As mediahuis onderskryf NMH die etiese kode vir Namibiese media, soos toegepas deur die Media-ombudsman.