Ons taal

My vier kleinkinders slaap onlangs weer by ons oor.

Toe die Swakopmunders wil ry, lê die jongste steeds in die bed – met sy boek. Wat ’n spesiale voorreg om te kon vorm aan vier lesertjies – nou almal tussen 8 en 11 jaar oud. Ek het eerste herinneringe aan swart-en-wit-boekies, woord-en prentherkenningsboekies.

Van die beste oomblikke was daardie doekbaba wat smorens vroeg kom inkruip met ’n boek onder die blad: Ouma, lees! Ons lees soggens en saans in die bed, ons lees langs braaivleisvure, op kamptogte, langs swembaddens, as ander mense TV kyk. Om ’n groot prenteboek so oor almal se skote oop te maak...

Ek word ’n kranige prenteboekversamelaar, koop kinderboeke op al my reise. Ons lees klassieke sprokies in verskillende tale: muisboeke, gruffalo’s, Kuifie, gedigte van Phillip de Vos.

Ons leessmaak laat soms die hare van ma en pa orent staan: Die groot poefwedstryd en Die boosaardige broers Botha bly gunstelinge.

Ook ou vriende word weer afgestof, en ek dink effe melancholies terug aan die dae toe ek vir my twee dogters Alba Bouwer, Anne of Green Gables en Boerseun (daardie boek van Wilder, my boeta s’n) gelees het.

Nou lees hulle self, feiteboeke en storieboeke, luister na oudioboeke op ver paaie. Ja, dit is so, voorlees help om lewenslange lesers te bou. Lees verruim kinders se ervaringswêreld, verbreed hulle woordeskat en hul sin vir kreatiewe taalgebruik. Daardie gedeelde leeservarings het bande tussen my en my kleinkinders geskep wat ek vir niks in die wêreld sal verruil nie.



Emma Kirchner

Vakgroep Afrikaans

Universiteit van Namibië

[email protected]



* Rubrieke, meningstukke, briewe en SMS’e deur lesers en meningvormers weerspieël nie noodwendig die siening van Republikein of Network Media Hub (NMH) nie. As mediahuis onderskryf NMH die etiese kode vir Namibiese media, soos toegepas deur die Media-ombudsman.