Swetend om ’n karkas

Constant Smit – Ek is ná verlede naweek vir eens en altyd van my groot ideaal in die lewe genees – om ’n slaghuis te begin en gou ryk te word. En dit was net een ou besie wat my tot ander insigte gebring het.Verlede jaar is daar ook bees gewerk, maar toe het ’n swetterjoel pêlle en bokke opgedaag om die harde werk ligter te maak. Verlede jaar het hulle hul les geleer. Vanjaar daag net oom Koos op en hy saag die bene binne ’n japtrap en spring weer in sy motor – daar is mos rugby wat gekyk moet word. En verder swoeg Lourens, Ria en ek voort. Vanjaar het Riekie besluit dat speel met die maatjie baie minder vermoeiend as worsstop is.En natuurlik is goeie raad ook in die wind geslaan. Vroeg Saterdagoggend het Bertie my die goeie raad gegee dat ek vir Shilongo by sy slaghuis moet gaan haal om te help. Shilongo gee ’n bees skynbaar net drie kyke, en dan bespring hy die bees. Dit lyk glo erger as dié tyd toe oorle Bruce Lee onder die boewe ingevlieg het. En die volgende oomblik lê die bees glo in stukke; biltong eenkant, wors daardie kant en in die middel die biefstukke.Nee, trots kom eerste. Ons sal almal wys – ons is mos boerklonge en kan bees werk. Vandag weet ’n klomp spiere in my liggaam dit en ek het die naweek ook uitgevind dat ek spiere op plekke het waar ek nie eens geweet het ek plekke het nie.En vleis wil ek vir ’n paar weke ook nie sien nie. Dit is hoekom ek op hierdie oomblik op Swakop sit en vis eet.In die verlede was die groot plesier van vleiswerk die samesyn en die dopsteek saam met die vleiswerk. Dit was mos erger as familieskande as jy bees gewerk het sonder om ook aan die lafenis aandag te gee. Hierdie keer was daar nie tyd daarvoor nie. Elke keer as Lourens of ek net in die rigting van die lawaaiwater geloer het, het Ria so onder haar bril deur geloer en nie ’n woord gesê nie. Die kyk het egter boekdele gespreek. Nodeloos om te sê: ons het dan maar die aftog geblaas en voort geswoeg.Ná die werkery is die slimjanne natuurlik in hul element. Dit is nou die ouens wat net langs die opskepplek sit en die naaste wat hy al aan vleiswerk was, is toe hy in die slaghuis gesien het hoe ’n stukkie vleis opgesaag word. Maar nadat jy jou eie vleis verwerk het, is hulle vol raad en wyshede. Dit is veral as dit kom by die maak van biltong dat hulle die slimmigheid vanself is. Daar word vertel hoe en wat bygegooi moet word, watter tyd van die dag die biltong opgehang moet word en watter kant bo moet hang. Die beste van alles is dat Slimjan sy biltong in ’n pakkie koop. Sy eie het hy nog nooit gemaak nie. Dit is ook hierdie mense wat vertel dat volstruisbiltong die lekkerste op aarde is. Dit sal my nie verbaas as hulle van sitbokbiltong ook hou nie. Net om eerlik te wees, moet ek erken dat ek na hierdie slimjanpêlle van my verlang het toe my rug Saterdagmiddag besig was om af te breek van al die ronddraery van die hompe vleis en die sny van die vleis. Ook na die bokke om die styfheid so ’n bietjie uit te vryf.Die beste van alles was die bok wat my gevra het wat ek met die afval gemaak het. Dit is nou tipies ons bokke van vandag. Ek kan my kop op ’n blok sit sy weet nie wat beesafval is nie. Die enigste manier hoe sy weet watse vleissnit dit is, is as sy dit in die pakkie koop waar die snit op geskryf is. Nee, my skat, ek is nie juis bang vir werk nie, maar ek maak nie beesafval skoon nie.Dít is WERK.My rug mag miskien nog ’n bietjie stywerig wees, maar vleiswerk bly maar lekker. En die vis hier by die see smaak ook nie so lekker soos biltong nie. Ek dink ons vleisboere sal saamstem dat so ’n bek ’n koedoe present moet kry!Grappie. – 30 Julie 1993

Swetend om ’n karkas

Kommentaar

Republikein 2024-12-12

Meld asseblief aan om kommentaar te lewer

Swetend om ’n karkas

Kommentaar

Republikein 2024-12-12

Meld asseblief aan om kommentaar te lewer

MELD AAN

Advertensie