Waar daar lewe is, is daar hoop

ILSE EISEB SKRYF:

Die hele wêreld is besig om hard klem te lê op die belangrikheid van syfers en alles rondom dit, maar hoekom is dit so moeilik om eintlik te verstaan dat sonder woorde kan syfers ook glad nie sin maak nie?

Dit is belangrik om ’n taal foneties, morfologies en grammaties korrek te gebruik, want dié soort vaardigheid sal veroorsaak dat die leser nie die einde van die skrywe baie gou verwag nie. Die skrywer aan die ander kant het natuurlik die voorreg om nie net met die ses-en-twintig letters van die alfabet te werk nie, maar ook die miljoene klanke wat daaruit gevorm word om die gedagtes van die leser in te kleur met verskillende woordsoorte.

Hierdie interessante taal, Afrikaans, het my nie baie genot in my lewe en op skool lewe verskaf nie. Ek bevind my nou in ’n posisie wanneer my donkerbruin oë op enige koerantartikel val, my gedagtes verskillende soorte vrae vanselfsprekend vorm. Wanneer so ’n aktiwiteit voltooi is, hardloop daar ’n trotsheid en ’n groot blydskap deur my waarvan ek nie eens die woorde het om dit te omskryf nie. Sulke oomblikke klassifiseer ek as waardevol en sommer tonne goud werd. Veral om myself ook op so ’n manier te vergewis van die hoeveelheid onbekende woorde wat nog in die Handwoordeboek van die Afrikaanse Taal versteek is.

Aan die anderkant word die toekoms van almal bepaal deur syfers korrek op te tel tot op ’n punt en dan aan die einde van die dag te sê: “Ek het verstaan wat die onderwyser my geleer het. Ek het genoeg tyd spandeer om alles te kan onthou en dan ook terselfdertyd op die rapport te sien ek het genoeg punte bymekaar gemaak om die volgende fase van my lewe in te gaan en met lof aan te pak.”

Moenie ’n fout maak nie, syfers sal altyd ’n warm plekkie in my lewe hê. Die onderwysers wat syfers in die vorm van wiskunde, rekeningkunde, natuur- en skeikunde, tik en selfs tegniese tekeninge op skool aangebied het, het dit met groot plesier en vreugde gedoen. Daarvoor sal ek hulle altyd dankbaar wees. Om hierdie woorde bymekaar te sit, het syfers ’n volle draai in my onderrig gemaak op sekondêre skoolvlak, sodat dit sommer ’n paar natuurlike trane van opgewondenheid oor my wange laat loop omdat van hulle reeds hulle laaste asem uitgeblaas het - ek sal hom altyd onthou! Hulle wat nog lewe se ondersteuning en liefde wat ek vandag nog geniet, waardeer ek ten volle. Sonder daardie hemelhoë vlak van onderrig sal ek nie die persoon geword het, wie ek vandag is nie. ’n Groot en spesiale dankie gaan uit aan die grondleggers van my tale. Ek het nie goed gevaar op skool nie, maar ek het my skoolbankjare ten volle in die klaskamer geniet.

Vandag sit ek met die vraag: “Wat kan ons as onderwysers en onderwyseresse doen om die leerproses ’n bietjie meer interessanter te maak vir ons leerlinge? Wat kan ons doen sodat hulle vanself MEER WIL WEET en sommer self daarvoor gaan soek en dit klaskamer toe bring sodat dit bespreek kan word? Die Afrikaanse taal is nie net daar om op die skoolbanke aangebied te word nie, maar ook sodat ons daaglikse lewe ingekleur kan word.