‘Doomscrolling’ tot in ‘doomsday’
“Doomscrolling” is een van daardie gewoontes wat ons weet sleg is vir ons, maar ons doen dit in elk geval.
Dit is soos om ’n hele sak tjips te eet wanneer jy net ’n paar wou hê – behalwe dat jy nie sout happies verorber nie, maar eerder ’n eindelose stroom slegte nuus, eksistensiële angs en aanlyn drama.
Die vraag is eintlik hoekom martel ons onsself so graag met die jongste rampe, skandale en apokaliptiese hoofopskrifte?
Eerstens, sê kenners, is ons breine geprogrammeer om op negatiewe inligting te fokus (is ons nie simpel nie?). Hulle sê dit het jou blykbaar in die oertyd lewend gehou. Jy moes bewus wees van bedreigings, anders het jy dalk opgeëindig as ’n seekoei se middagete.
Vandag is daardie oorlewingsinstink nog steeds daar, maar nou gebruik ons dit om elke vreesaanjaende nuusberig te lees, selfs al help dit ons nie regtig om vir enigiets voor te berei nie.
Nog ’n rede waarom doomscrolling so verslawend is, is die massiewe hoeveelheid slegte nuus. Sosiale media en 24/7-nuuskanale sorg dat daar altyd iets is om oor te stres. Net wanneer jy dink jy het die ergste storie gesien, is daar nog ’n nuwe krisis, ’n ander skandaal, ’n X-draad vol onheil.
En aangesien slegte nuus vinniger as goeie nuus versprei, is jou nuusvoer basies ’n eindelose nagmerrie wat net vir jou geskep is.
Behalwe jy voel nie juis spesiaal nie.
Doomscrolling gee ons ook ’n valse gevoel van beheer. Dit voel of om ingelig te bly, ons sal help om die chaos beter te hanteer.
As ons presies weet wat aangaan, sal dit ons dalk help om voorbereid te wees. Maar eintlik sit ons meestal net daar en absorbeer golf na golf van negatiwiteit sonder om iets daaraan te kan doen – behalwe dalk om ’n kwaai twiet te deel.
Ons kan ook nie die woedefaktor vergeet nie.
Doomscrolling wek gereeld ons morele woede op – politieke korrupsie, klimaatrampe, maatskaplike onregte. Dit gee ons ’n vreemde soort energie, amper asof ons werklik met die wêreld omgaan, al lê ons net op die rusbank en skryf ’n lang Facebook-plasing (lees keyboard warrior).
Ongelukkig laat te veel van hierdie woede ons net moeg en uitgebrand voel, en uiteindelik help dit ons net mooi niks nie.
Eintlik “doomscroll” ons omdat dit daar is. Ons fone maak dit té maklik – een kliek en jy’s weer in ’n nuwe krisis vasgevang. Die algoritme weet ons kan dit nie weerstaan nie, so dit hou aan om ons nog te voer.
Dit is nie noodwendig alles sleg nie – dit is belangrik om ingelig te bly. Maar daar is ’n fyn lyn tussen bewus wees en om in negatiwiteit te verdrink.
Miskien is dit tyd om die siklus te breek. Sit jou foon neer. Gaan stap buite. Kyk ’n simpel komedie. Die wêreld se probleme gaan steeds daar wees wanneer jy terugkom; maar ten minste staar jy nie heeltyd in die afgrond nie.
– [email protected]
* Rubrieke, meningstukke, briewe en SMS’e deur lesers en meningvormers weerspieël nie noodwendig die siening van Republikein of Network Media Hub (NMH) nie. As mediahuis onderskryf NMH die etiese kode vir Namibiese media, soos toegepas deur die Media-ombudsman.
Dit is soos om ’n hele sak tjips te eet wanneer jy net ’n paar wou hê – behalwe dat jy nie sout happies verorber nie, maar eerder ’n eindelose stroom slegte nuus, eksistensiële angs en aanlyn drama.
Die vraag is eintlik hoekom martel ons onsself so graag met die jongste rampe, skandale en apokaliptiese hoofopskrifte?
Eerstens, sê kenners, is ons breine geprogrammeer om op negatiewe inligting te fokus (is ons nie simpel nie?). Hulle sê dit het jou blykbaar in die oertyd lewend gehou. Jy moes bewus wees van bedreigings, anders het jy dalk opgeëindig as ’n seekoei se middagete.
Vandag is daardie oorlewingsinstink nog steeds daar, maar nou gebruik ons dit om elke vreesaanjaende nuusberig te lees, selfs al help dit ons nie regtig om vir enigiets voor te berei nie.
Nog ’n rede waarom doomscrolling so verslawend is, is die massiewe hoeveelheid slegte nuus. Sosiale media en 24/7-nuuskanale sorg dat daar altyd iets is om oor te stres. Net wanneer jy dink jy het die ergste storie gesien, is daar nog ’n nuwe krisis, ’n ander skandaal, ’n X-draad vol onheil.
En aangesien slegte nuus vinniger as goeie nuus versprei, is jou nuusvoer basies ’n eindelose nagmerrie wat net vir jou geskep is.
Behalwe jy voel nie juis spesiaal nie.
Doomscrolling gee ons ook ’n valse gevoel van beheer. Dit voel of om ingelig te bly, ons sal help om die chaos beter te hanteer.
As ons presies weet wat aangaan, sal dit ons dalk help om voorbereid te wees. Maar eintlik sit ons meestal net daar en absorbeer golf na golf van negatiwiteit sonder om iets daaraan te kan doen – behalwe dalk om ’n kwaai twiet te deel.
Ons kan ook nie die woedefaktor vergeet nie.
Doomscrolling wek gereeld ons morele woede op – politieke korrupsie, klimaatrampe, maatskaplike onregte. Dit gee ons ’n vreemde soort energie, amper asof ons werklik met die wêreld omgaan, al lê ons net op die rusbank en skryf ’n lang Facebook-plasing (lees keyboard warrior).
Ongelukkig laat te veel van hierdie woede ons net moeg en uitgebrand voel, en uiteindelik help dit ons net mooi niks nie.
Eintlik “doomscroll” ons omdat dit daar is. Ons fone maak dit té maklik – een kliek en jy’s weer in ’n nuwe krisis vasgevang. Die algoritme weet ons kan dit nie weerstaan nie, so dit hou aan om ons nog te voer.
Dit is nie noodwendig alles sleg nie – dit is belangrik om ingelig te bly. Maar daar is ’n fyn lyn tussen bewus wees en om in negatiwiteit te verdrink.
Miskien is dit tyd om die siklus te breek. Sit jou foon neer. Gaan stap buite. Kyk ’n simpel komedie. Die wêreld se probleme gaan steeds daar wees wanneer jy terugkom; maar ten minste staar jy nie heeltyd in die afgrond nie.
– [email protected]
* Rubrieke, meningstukke, briewe en SMS’e deur lesers en meningvormers weerspieël nie noodwendig die siening van Republikein of Network Media Hub (NMH) nie. As mediahuis onderskryf NMH die etiese kode vir Namibiese media, soos toegepas deur die Media-ombudsman.
Kommentaar
Republikein
Geen kommentaar is op hierdie artikel gelaat nie