VSA vries ook fondse vir bewaringsprojekte
Soeke na nog skenkers
Dit het 'n reuse-impak op verskeie programme in Namibië om veral biodiversiteit te beskerm en wildmisdaad te bekamp.
Die Amerikaanse regering het nie net fondse vir buitelandse humanitêre programme gevries nie, maar ook vir internasionale biodiversiteitsbewaring, wat ’n reuse-impak op omgewingsbewaring en die bekamping van wildmisdaad in Namibië het.
Sommige van die Amerikaanse agentskap vir internasionale ontwikkeling (USAID) se fondse ondersteun toelaes van honderde miljoene dollars vir internasionale bewaringsprogramme wat onder die Amerikaanse Vis- en Wildlewediens val.
In Namibië veral hang die beskerming van sleutelwildspesies soos olifante, swartrenosters en ietermagôs in die weegskaal, asook die ondersteuning aan wildwagters en kommunale bewaringsprojekte.
In bewaringskringe is ernstige kommer uitgespreek oor die kritieke impak wat die verlies aan fondse op die land se natuurlike hulpbronne het en word daar dringend na ander skenkers gesoek.
Die ministeries van die omgewing, bosbou en toerisme, justisie, finansies en staatsondernemings, die Namibiese polisie, agentskappe en verskeie Namibiese bewaringsprojekte het geld van die Vis- en Wildlewediens en die Buro vir Internasionale Narkotika en Wetstoepassing (INL) ontvang om wildmisdaad hok te slaan.
Die oorlewing van die hoogs bedreigde en mees gesmokkelde soogdier in die wêreld – die ietermagô – hang in die weegskaal. Volgens die stigter van die Pangolin Conservation and Research Foundation, Kelsey Prediger, het die Amerikaanse regering hul werk teen ietermagôsmokkelaars ondersteun, “maar nou is alles onbepaald gevries”.
Sedert 2018 is altesaam 570 ietermagôs in Namibië gestroop waarvan 35 die afgelope vier jaar uit die kloue van smokkelaars gered, vrygelaat en gemonitor is.
WILDSMOKKELARY
Die Wêreldnatuurfonds (WWF) Namibië ontvang finansiering via die INL vir projekte om wildsmokkelary in Namibië te bekamp en onwettige wildhandel in Namibië en die Kavango-Zambezi-oorgrensbewaringsgebied (Kaza) vas te vat.
Die oorhoofse doelwit van die INL-projekte is om die stropery van beskermde wild en die onwettige smokkel van hul liggaamsdele vanaf Namibië te verminder. Dit sluit ook beskermde plante en houtsoorte in met hul oorsprong in Afrika wat deur die vasteland gesmokkel word. Dit het ook ten doel om wildmisdaadsindikate lam te lê wat voordeel uit smokkelary trek.
Die oorkoepelende doelwit van hierdie projekte is om Namibië se kriminele regsinstellings te versterk om suksesvolle funksies van wetstoepassing, ondersoeke en vervolgings van wildmisdaad te voltooi. Die projekte het ten doel om wildmisdaadreaksiestrategieë wat die afgelope paar jaar deur die regering van Namibië ontwikkel is, strategies te ondersteun, wat gelei het tot die Nasionale Strategie vir Wildbeskerming en Wetstoepassing.
Verder het die projekte ten doel om die kapasiteit van die forensiese en strafregstelsel in Namibië te verbeter om suksesvolle vervolging van wildmisdaadhandelsindikate en misdadigers te verhoog, wat lei tot ’n vermindering in wildmisdaad.
Op Otjiwarongo is die eerste spesiale wildmisdaadhof in Januarie geopen met verdere implementering van spesiale wildmisdaadhowe in die res van die land.
In 2024 is spesiale wildmisdaadhowe in onderskeidelik Oshakati, Rundu en Katima Mulilo geopen om ’n gesamentlike totaal van 181 sake te verhoor, waarvan 102 afgehandel is.
Dié howe speel ’n beduidende rol om die agterstand van wildmisdaadsake uit te wis en die afhandeling van sake te bespoedig,
Die INL-program ondersteun en werk saam met verskeie vennote soos onder meer die Namibia Nature Foundation (NNF), die Rooikat Trust, die Save the Rhino Trust (SRT), die Natuurlike Hulpbron-werkgroep (NRWG) deur die saambreel-gemeenskapsbewaringsorganisasie Nacso en die Kaza-sekretariaat.
Die regering is verteenwoordig deur die omgewingsministerie, sy intelligensie en ondersoekeenheid (IIU), die Namibiese polisie (Nampol) en hul eenheid vir beskermde hulpbronne (PRD), asook hul gesamentlike strategiese vennootskap, die Blue Rhino-taakspan. Die kantoor van die aanklaer-generaal in die justisieministerie en die doeane-departement NamRA in die finansministerie is ook betrokke.
KAZA
WWF Namibië verskaf die hoofbestuurs- en koördineringsrol vir die USAID-gesteunde Bekamping van Wildmisdaadprogram (CWCP) in Namibië en Kaza wat die groeiende bedreiging van oorgrenswildmisdaad van renosters en olifante wil hokslaan. Die program se doelwit is om die swartrenosterbevolking in die noordweste van Namibië te laat groei en die verspreidingsgebied van olifante in Kaza uit te brei.
Die program behels verskeie vennote wat deur ’n konsortium van 12 organisasies in die vyf Kaza-lidlande geïmplementeer word en skep ’n netwerk van burgerlike samelewingsorganisasies wat binne Namibië en oor Kaza-grense heen werk.
Olifantstropery het aansienlik afgeneem, maar verlede jaar is 81 renosters gestroop en beslag is op 14 horings geneem. Altesaam 77 verdagtes is in hegtenis geneem, waarvan 59 steeds in aanhouding is en 18 borgtog toegestaan is.
Die Duitse regering ondersteun en finansier steeds wildbeskermingsprogramme deur die Duitse Ontwikkelingsbank KfW, maar in bewaringskringe word daar inderhaas geskarrel om nog finansiers te vind.
“Dit is tyd dat die Namibiese regering selfonderhoudend word en nie afhanklik van skenkers moet wees nie,” het ’n bekende in mediese en bewaringskringe, dr. Rudie van Vuuren van die N/a’an ku sê-stigting, aan Network Media Hub (NMH) gesê.
– [email protected]
Sommige van die Amerikaanse agentskap vir internasionale ontwikkeling (USAID) se fondse ondersteun toelaes van honderde miljoene dollars vir internasionale bewaringsprogramme wat onder die Amerikaanse Vis- en Wildlewediens val.
In Namibië veral hang die beskerming van sleutelwildspesies soos olifante, swartrenosters en ietermagôs in die weegskaal, asook die ondersteuning aan wildwagters en kommunale bewaringsprojekte.
In bewaringskringe is ernstige kommer uitgespreek oor die kritieke impak wat die verlies aan fondse op die land se natuurlike hulpbronne het en word daar dringend na ander skenkers gesoek.
Die ministeries van die omgewing, bosbou en toerisme, justisie, finansies en staatsondernemings, die Namibiese polisie, agentskappe en verskeie Namibiese bewaringsprojekte het geld van die Vis- en Wildlewediens en die Buro vir Internasionale Narkotika en Wetstoepassing (INL) ontvang om wildmisdaad hok te slaan.
Die oorlewing van die hoogs bedreigde en mees gesmokkelde soogdier in die wêreld – die ietermagô – hang in die weegskaal. Volgens die stigter van die Pangolin Conservation and Research Foundation, Kelsey Prediger, het die Amerikaanse regering hul werk teen ietermagôsmokkelaars ondersteun, “maar nou is alles onbepaald gevries”.
Sedert 2018 is altesaam 570 ietermagôs in Namibië gestroop waarvan 35 die afgelope vier jaar uit die kloue van smokkelaars gered, vrygelaat en gemonitor is.
WILDSMOKKELARY
Die Wêreldnatuurfonds (WWF) Namibië ontvang finansiering via die INL vir projekte om wildsmokkelary in Namibië te bekamp en onwettige wildhandel in Namibië en die Kavango-Zambezi-oorgrensbewaringsgebied (Kaza) vas te vat.
Die oorhoofse doelwit van die INL-projekte is om die stropery van beskermde wild en die onwettige smokkel van hul liggaamsdele vanaf Namibië te verminder. Dit sluit ook beskermde plante en houtsoorte in met hul oorsprong in Afrika wat deur die vasteland gesmokkel word. Dit het ook ten doel om wildmisdaadsindikate lam te lê wat voordeel uit smokkelary trek.
Die oorkoepelende doelwit van hierdie projekte is om Namibië se kriminele regsinstellings te versterk om suksesvolle funksies van wetstoepassing, ondersoeke en vervolgings van wildmisdaad te voltooi. Die projekte het ten doel om wildmisdaadreaksiestrategieë wat die afgelope paar jaar deur die regering van Namibië ontwikkel is, strategies te ondersteun, wat gelei het tot die Nasionale Strategie vir Wildbeskerming en Wetstoepassing.
Verder het die projekte ten doel om die kapasiteit van die forensiese en strafregstelsel in Namibië te verbeter om suksesvolle vervolging van wildmisdaadhandelsindikate en misdadigers te verhoog, wat lei tot ’n vermindering in wildmisdaad.
Op Otjiwarongo is die eerste spesiale wildmisdaadhof in Januarie geopen met verdere implementering van spesiale wildmisdaadhowe in die res van die land.
In 2024 is spesiale wildmisdaadhowe in onderskeidelik Oshakati, Rundu en Katima Mulilo geopen om ’n gesamentlike totaal van 181 sake te verhoor, waarvan 102 afgehandel is.
Dié howe speel ’n beduidende rol om die agterstand van wildmisdaadsake uit te wis en die afhandeling van sake te bespoedig,
Die INL-program ondersteun en werk saam met verskeie vennote soos onder meer die Namibia Nature Foundation (NNF), die Rooikat Trust, die Save the Rhino Trust (SRT), die Natuurlike Hulpbron-werkgroep (NRWG) deur die saambreel-gemeenskapsbewaringsorganisasie Nacso en die Kaza-sekretariaat.
Die regering is verteenwoordig deur die omgewingsministerie, sy intelligensie en ondersoekeenheid (IIU), die Namibiese polisie (Nampol) en hul eenheid vir beskermde hulpbronne (PRD), asook hul gesamentlike strategiese vennootskap, die Blue Rhino-taakspan. Die kantoor van die aanklaer-generaal in die justisieministerie en die doeane-departement NamRA in die finansministerie is ook betrokke.
KAZA
WWF Namibië verskaf die hoofbestuurs- en koördineringsrol vir die USAID-gesteunde Bekamping van Wildmisdaadprogram (CWCP) in Namibië en Kaza wat die groeiende bedreiging van oorgrenswildmisdaad van renosters en olifante wil hokslaan. Die program se doelwit is om die swartrenosterbevolking in die noordweste van Namibië te laat groei en die verspreidingsgebied van olifante in Kaza uit te brei.
Die program behels verskeie vennote wat deur ’n konsortium van 12 organisasies in die vyf Kaza-lidlande geïmplementeer word en skep ’n netwerk van burgerlike samelewingsorganisasies wat binne Namibië en oor Kaza-grense heen werk.
Olifantstropery het aansienlik afgeneem, maar verlede jaar is 81 renosters gestroop en beslag is op 14 horings geneem. Altesaam 77 verdagtes is in hegtenis geneem, waarvan 59 steeds in aanhouding is en 18 borgtog toegestaan is.
Die Duitse regering ondersteun en finansier steeds wildbeskermingsprogramme deur die Duitse Ontwikkelingsbank KfW, maar in bewaringskringe word daar inderhaas geskarrel om nog finansiers te vind.
“Dit is tyd dat die Namibiese regering selfonderhoudend word en nie afhanklik van skenkers moet wees nie,” het ’n bekende in mediese en bewaringskringe, dr. Rudie van Vuuren van die N/a’an ku sê-stigting, aan Network Media Hub (NMH) gesê.
– [email protected]
Kommentaar
Republikein
Geen kommentaar is op hierdie artikel gelaat nie